Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΗΣ: Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΑΣΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στην σελίδα 79 αναφέρει:
Σημειώνουμε μερικές από τις χαρακτηριστικότερες δραστηριότητες της Δεξιάς που απέληξαν σε βάρος του έθνους: α) Το 1897, με σημαία τη «Μεγάλη Ιδέα», ξεκίνησε έναν τυχοδιωκτικό πόλεμο εναντίον της Τουρκίας. Αποτέλεσμα ήταν μια επονείδιστη ήττα και μια χρηματική αποζημίωση, που για να εξασφαλισθεί η πληρωμή της η Ελλάδα υποχρεώθηκε να δεχθεί «Διεθνή Οικονομικόν έλεγχον», δηλαδή, έλεγχο επί των δημοσίων εσόδων της. β) Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Κωνσταντίνος και η σύζυγός του Σοφία (αδελφή του Κάιζερ) μετέδιδαν εθνικά μυστικά στο Γερμανικό Επιτελείο, διευκόλυναν την κατάληψη της Ανατολικής Μακεδονίας από τους Βούλγαρους και παρέδωσαν εθελοντικά αιχμάλωτο στους Γερμανούς ένα Σώμα Στρατού. γ) Το 1922 η Δεξιά έγινε υπεύθυνη της Μικρασιατικής Καταστροφής, που ξερίζωσε από τις εστίες τους ενάμισι εκατομμύρια Ελλήνων. Δ) Στην Κατοχή η Δεξιά έμεινε μακριά από την Εθνική Αντίσταση, αλλά επρομήθευσε στον κατακτητή και τους τρείς Κούισλινγκς πρωθυπουργούς (στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου, καθηγητής Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος, Ιωάννης Ράλλης), καθώς και εκατοντάδες υπουργούς, νομάρχες, καταδότες, βασανιστές. ε) Το 1959 αναγνώρισε στην Τουρκία δικαιώματα στρατιωτικής εγκαταστάσεως στην Κύπρο και συγκυβερνήσεως (συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου 1959).
Στις υποσημειώσεις του 1ου κεφαλαίου, στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, αναφέρει:
9. Οι γερμανικές αρχές είχαν συγκροτήσει τα διαβόητα Τάγματα Ασφαλείας με στρατολογία Ελλήνων χωρίς εθνική συνείδηση. Τα Τάγματα Ασφαλείας είχαν διαπράξει ωμότητες, μπροστα στις οποίες ωχριούν ακόμη και οι γερμανικές αγριότητες. Το Συμμαχικό Στρατηγείο είχε κηρύξει αμείλικτο πόλεμο κατ’αυτών. Ένας από τους πιο θηριώδεις αξιωματικούς των Ταγμάτων Ασφαλείας ήταν ο τότε ανθυπολοχαγός Δ.Πατίλης. από τις 14 Δεκεμβρίου 1967 ως τον θάνατό του (30 Ιουνίου 1970), ο Δ.Πατίλης διετέλεσε Β’ αντιπρόεδρος της χουντικής κυβερνήσεως. Κατά τη Monde και ο Γ.Παπαδόπουλος είχε υπηρετήσει στα γερμανικά Τάγματα Ασφαλείας.
10. Για να γίνει σαφέστερη η διαστροφή της εθνικής έννοιας παραθέτουμε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις: 1) Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος. Κατηγορήθηκε ότι κατά την κατοχή ήταν ενεργός συνεργάτης των κατακτητών. Πολεμούσε εναντίον των Ελλήνων με γερμανική στολή και γερμανικό οπλισμό. Παρασημοφορήθηκε «δι’εθνικήν δράσιν». Και περιληφθείς στους συνδυασμούς της ΕΡΕ εξελέγη βουλευτής Κιλκίς. 2) Εμμανουήλ Γλέζος. Την άνοιξη του 1941, με κίνδυνο της ζωής του, κατέβασε από την Ακρόπολη τη χιτλερική σημαία και ύψωσε την ελληνική, προκαλέσας με την πράξη του τον παγκόσμιο θαυμασμό. Μετά την Απελευθέρωση καταδικάσθηκε σε θάνατο οκτώ φορές, αλλά δεν εκτελέσθηκε. Από τις 21 Απριλίου 1967 ο Γλέζος, που έχει τιμηθεί με το βραβείο Λένιν και διεθνώς αναγνωρίζεται σαν ο υπ’αριθμ. ένα ήρωας της ευρωπαϊκής Αντιστάσεως κατά του ναζισμού, κρατείται στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Λέρου. Με τη διάλυση του στρατοπέδου (1971) αφέθηκε ελεύθερος.