«Βασανίζονται...»
Στο μεταξύ, η υπόθεση της Αεροπορίας εξελίσσεται σε πολιτικό πρόβλημα πρώτου μεγέθους. Προτού αρχίσει η δίκη, ορισμένες κυβερνητικές εφημερίδες αρχίζουν να καταγγέλλουν, με στοιχεία που τους δίνουν οι συνήγοροι των κατηγορουμένων αξιωματικών, ότι γίνονται αποτρόπαια βασανιστήρια εις βάρος των πελατών τους, ότι πρόκειται για σκευωρία και ότι η υπόθεση δεν έχει καμιά σχέση με κομμουνιστική οργάνωση. Αλλά πώς είναι δυνατόν να πρόκειται για σκευωρία, πώς είναι νοητό να γίνονται βασανιστήρια, όταν μάλιστα την όλη υπόθεση εποπτεύει ένας έμπειρος αξιωματικός, Κρητικός, φίλος του Βενιζέλου, ο αρχηγός του ΓΕΑ και πρώην υφυπουργός (στην υπηρεσιακή Θεοτόκη και στην πρώτη κυβέρνηση Βενιζέλου το 1950), που μάλιστα έχει επισκεφτεί τον υπουργό Αμύνης Γ.Μαύρο και τον έχει ενημερώσει για τα «σαμποτάζ» στην Αεροπορία και τις συλλήψεις; Κανένας από τους αρμοδίους στην κυβέρνηση ή τους συμβούλους τους δεν έχει προσέξει μερικές «συμπτώσεις» στη δραστηριότητα του Κελαιδή, όπως, λόγου χάρη, ότι, όταν ήταν υφυπουργός Αεροπορίας, αποστράτευσε τον αντισμήναρχο Θ.Μεταξά, που τώρα έχει συλληφθεί και παραπέμπεται σαν αρχηγός της «κομμουνιστικής συνωμοσίας» στον στρατό. Ή ότι ο Κελαιδής, όπως προκύπτει από το πόρισμα Ζωζωνάκη. ήταν σε στενή επαφή με τους κινηματίες του ΙΔΕΑ τη νύχτα της 30ής - 31ης Μαΐου 1951.
Έτσι, η κυβέρνηση του Κέντρου πιστεύει πως όσα γράφει ο φιλικός της Τύπος για βασανιστήρια και σκευωρία είναι υπερβολές και ότι πραγματικά πρόκειται για μια υπόθεση «κομμουνιστικής συνωμοσίας» στην Αεροπορία. Μήπως, όπως έχει τονίσει στις πρώτες σχετικές δηλώσεις του ο αντιπρόεδρος Σοφ.Βενιζέλος, οι κομμουνιστές δεν προσπαθούν να διεισδύσουν παντού, σε όλους τους στρατούς των δυτικών κρατών; Τώρα, τι σχέση μπορεί να έχουν με τους κομμουνιστές ο αντισμήναρχος Θ.Μεταξάς, γνωστός αντικομμουνιστής, ή αξιωματικοί με πλούσια δράση κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο στις επιχειρήσεις κατά των ανταρτών, εγκωμιαστικές εκθέσεις από τους κατοπινούς διώκτες τους (Κελαιδή, Κ.Μαργαρίτη) και παράσημα, όπως οι υποσμηναγοί Γ.Μαδεμλής, Γ.Θεοδωρίδης κ.λ.π., κανένας από τους κυβερνητικούς αρμόδιους δεν είναι σε θέση να το σκεφτεί και να το εξετάσει τις ώρες εκείνες.
Μερικές όμως βδομάδες πριν από τη δίκη, ένας δικηγόρος, από τους πολιτευτές τότε των Φιλελευθέρων, ο Άγγελος Τσουκαλάς, επισκέπτεται τον υπουργό Γ.Μαύρο και του παραπονιέται πως δεν αφήνουν τους δικηγόρους να δουν τους πελάτες τους που κρατούνται στις φυλακές Τατοΐου.
- Είναι πρωτοφανές αυτό που γίνεται, διαμαρτύρεται ο Τσουκαλάς.
Ο Γ.Μαύρος καλεί τον Κελαϊδή και του ζητά εξηγήσεις. Εκείνος επικαλείται «λόγους ασφαλείας». Συμμορφώνεται όμως με την εντολή του υπουργού και επιτρέπει να επισκεφθούν οι συνήγοροι τους πελάτες τους στις φυλακές Τατοίου. Αλλά, ύστερα από δύο μέρες, ο Τσουκαλάς πηγαίνει πάλι στο γραφείο του υπουργού, πολύ ταραγμένος αυτή τη φορά:
- Γιώργο, βασανίζονται, βασανίζονται φρικτά, λέει στον υπουργό.
Ο Γ.Μαύρος δεν βρίσκει άλλο τρόπο να αντιδράσει. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση του Κέντρου δεν ελέγχει την κατάσταση. Εκείνο τον καιρό, όπως έχουμε δει, ο Συναγερμός σφυροκοπά καθημερινά την κυβέρνηση, με κατηγορίες ότι... έχει διαλύσει τις ένοπλες δυνάμεις κτλ.
- Να τα πείτε στη δίκη, πέστε τα όλα, απαντά στον συνήγορο ο υπουργός, θα έχετε τη δική μου συμπαράσταση.
Και μέσα του πιστεύει, πως ο πρόεδρος του Αεροδικείου, σμήναρχος Γ.Κουντούρης, και ακόμα περισσότερο ο αεροδίκης, σμήναρχος Γ.Δούκας, είναι εγγύηση ότι στη δίκη θα «λάμψει η αλήθεια», όποια κι αν είναι.
