Οικονομικά και κοινωνικά μέτρα
Καθώς τελειώνει ο βίος της, η κυβέρνηση του Κέντρου δοκιμάζει να προωθήσει μερικά κοινωνικά και οικονομικά μέτρα. Καταρτίζει νομοσχέδιο για επέκταση των κοινωνικών ασφαλίσεων στους αγρότες, τελικά όμως το εγκαταλείπει. Μια πρόταση νόμου για το θέμα αυτό έχει καταθέσει στις αρχές του 1951 ο Αλέξανδρος Σβώλος. Τον Ιούλιο του 1951,137 βουλευτές, πάλι με πρωτοβουλία του Σβώλου και ύστερα από ενέργειες της επιτροπής του ειδικού αγροτικού συνεδρίου που έχει πραγματοποιηθεί στις Σέρρες, έχουν υπογράψει πρόταση στη Βουλή να προταχθεί η συζήτηση του σχετικοί) νομοσχεδίου που έχει ετοιμάσει το Υπουργείο Γεωργίας. Αλλά και τότε και το φθινόπωρο του 1952 η συζήτηση αναβάλλεται. Μεσολαβούν οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις και το θέμα μένει, για δέκα ακόμα χρόνια, στις προεκλογικές μόνο διακηρύξεις των κομμάτων.
Με νομοσχέδιο που ψηφίζει η Βουλή, γίνονται μερικές απαλλοτριώσεις αγροκτημάτων υπέρ των ακτημόνων αγροτών. Επίσης, υπογράφεται σύμβαση, με την οποία η Εκκλησία παραχωρεί από την περιουσία της 150 χιλιάδες στρέμματα αγρούς και 600 χιλιάδες στρέμματα βοσκοτόπους (μοναστηριακές εκτάσεις) για την αποκατάσταση των ακτημόνων. Το κράτος παραχωρεί στην Εκκλησία για αποζημίωση διάφορα οικόπεδα και οικήματα στην περιοχή Αττικής.
Αυτά φυσικά τα μέτρα δεν είναι ικανά να εξαλείψουν τη δυσφορία των αγροτών για την οικονομική κατάσταση και την ανεπαρκή προστασία των προϊόντων τους. Στις 14 Σεπτεμβρίου, γίνονται σε ολόκληρη σχεδόν τη χώρα μεγάλα αγροτικά συλλαλητήρια. Ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο (Κόρινθο, Κιάτο, Ξυλόκαστρο κτλ.) χιλιάδες διαδηλωτές, με μαύρες σημαίες και πλακάτ («Ραγιάδες της γης, ξυπνάτε» κ.λ.π.) ζητούν προστασία της σταφίδας και εξασφάλιση της εξαγωγής της, καλλιεργητικά δάνεια, πάταξη των κερδοσκόπων. Τα άλλα αιτήματα των αγροτών είναι: να συνεχιστεί η συγκέντρωση του σταριού, να κατοχυρωθούν οι τιμές ασφαλείας, να δοθούν πριμ στους καπνοπαραγωγούς κτλ.
Η κυβέρνηση έχει καταρτίσει κι ένα τετράχρονο πρόγραμμα ανασυγκροτήσεως, που προβλέπει συμπλήρωση των έργων εξηλεκτρισμού με κατασκευή του υδροηλεκτρικού εργοστασίου Αχελώου, του θερμικού της Πτολεμαίδας κ.λ.π. Οι Αμερικανοί όμως εξακολουθούν να είναι αντίθετοι με την εκτέλεση μεγάλων έργων ανασυγκροτήσεως, προβάλλοντας πάντα την ανάγκη αντιπληθωριστικής πολιτικής. Ο αρχηγός της Αποστολής, Λάπαμ, αποχωρώντας από την Ελλάδα (στη θέση του μένει ο Μπάροους), δηλώνει ότι η Αποστολή δεν συμφωνεί με την κυβέρνηση να γίνουν δαπάνες για νέα έργα ανασυγκροτήσεως και ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα κονδύλια του λογαριασμοί) δραχμών ανασυγκροτήσεως για να τελειώσουν τα έργα που έχουν ήδη αρχίσει.
