Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

ΣΠΥΡΟΣ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ

Συλλαμβάνεται ο Νίκος Μπελογιάννης
Στις 5 Ιανουαρίου, η Ασφάλεια ανακοινώνει τη σύλληψη του Νί­κου Μπελογιάννη, μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, που έχει έλθει στην Ελλάδα πριν από έξι μήνες με πλαστό δια­βατήριο. (Ο Μπελογιάννης έχει συλληφθεί στις 20 Δεκεμβρίου 1950, αλλά η Ασφάλεια κρατεί μυστική τη σύλληψή του για να πιάσει και άλλους.) Τις επόμενες μέρες ανακοινώνονται και άλ­λες συλλήψεις στελεχών του ΚΚΕ, που δεν είχαν φύγει από την Ελλάδα, όπως της Έλλης Ιωαννίδου, της «παλαιάς κομμουνίστριας I.Φλωριά, η οποία ηυτοκτόνησε την 3ην Ιανουαρίου, ριφθείσα εκ παραθύρου του αποχωρητηρίου εις το προαύλιον της Γενικής Ασφαλείας», δημοσιογράφων, ενός υπαλλήλου του Υφυ­πουργείου Τύπου και δεκάδων άλλων, όχι μόνο σε Αθήνα και Πειραιά, αλλά και σε Ιωάννινα, Ηράκλειο Κρήτης κ.ά. Οι συλ­λήψεις αυτές, που χαρακτηρίζονται ως μεγάλη επιτυχία των υπηρεσιών ασφαλείας, θα καταλήξουν ύστερα από μερικούς μήνες σε δύο από τις συνταρακτικότερες δίκες της μεταπολε­μικής περιόδου στην Ελλάδα και σε μεγάλη ανθρώπινη και πο­λιτική τραγωδία.
Τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως διαμαρτύρονται τόσο για την επαναφορά του Γ ψηφίσματος όσο και για την έκταση των συλλήψεων. Ο πρόεδρος της ΕΠΕΚ Εμ.Τσουδερός δηλώνει πως είναι σύμφωνος με τα μέτρα κατά του κομμουνισμού και της εφημερίδας Δημοκρατικός, γιατί «ο κομμουνιστικός κίνδυνος δεν εξέλιπεν, ούτε έχει τελειώσει ουσιαστικώς η κομμουνιστική ανταρ­σία», αλλά ζητούσε να μη γενικεύονται εις βάρος και άλλων πολιτών, μη κομμουνιστών. Και κατέληγε:
«Το Γ ψήφισμα είναι υπερβολή, κοινώς παραδεδεγμένη, και ένεκα τούτου ετέθη εις αχρηστίαν από πολλού. Σήμε­ρον η εφαρμογή του, με τον φόβον μελλοντικών καταχρή­σεων, εις βάρος μη κομμουνιστών, όπως έγινε και εις το παρελθόν, κρατεί εις αγωνίαν όλους τους φιλοπροόδους εθνικόφρονας». (Εφημερίδες, 6 και 9 Ιανουαρίου 1951.)
Οξύτερος, και κατηγορηματικότερος ο Ηλίας Τσιριμώκος χα­ρακτηρίζει την αναβίωση του Γ ψηφίσματος «πραξικόπημα ενα­ντίον της ελευθερίας του Τύπου» και κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «δεν φοβείται τους δήθεν κινδύνους εκ της ανυπάρκτου σή­μερον ανταρσίας, αλλά τον έλεγχον των πράξεών της».
Ο ανταποκριτής στην Αθήνα της Μοντ γράφει ότι το ΓΕΣ από καιρό έχει ζητήσει να κλείσει ο Δημοκρατικός, αλλά οι Αμερι­κανοί που δίσταζαν σε οποιοδήποτε μέτρο εναντίον του Τύπου, πείστηκαν μόνο όταν η εφημερίδα της Άκρας Αριστεράς εξα­πέλυσε έντονη επίθεση κατά των Ηνωμένων Πολιτειών για τον πόλεμο στην Κορέα. Στις 22 Ιανουαρίου, ο στρατιωτικός διοι­κητής Αθηνών, με έγγραφο του στη Βουλή, ζητά να αρθεί η βου­λευτική ασυλία των Σβώλου και Τσιριμώκου, για να διωχθούν για άρθρα τους κατά της επαναφοράς του Γ ψηφίσματος, που τα χαρακτηρίζει «ανατρεπτικού περιεχομένου και ύφους» και «εμμέσως παράβαση του Α.Ν. 509». (Εφημερίδες, 9 Φεβρουα­ρίου 1951.)
Στο μεταξύ, συνεχίζονται στα έκτακτα στρατοδικεία δίκες και καταδίκες σε θάνατο, ισόβια και άλλες βαριές ποινές δεκάδων κομμουνιστών για υποθέσεις της εποχής του Εμφυλίου Πολέμου, ενώ βουλευτές της ΕΠΕΚ διαμαρτύρονται στη Βουλή ότι αξιω­ματικοί των TEA απειλούν και εκφοβίζουν οπαδούς τους.