Συλλαμβάνεται ο Νίκος Μπελογιάννης
Στις 5 Ιανουαρίου, η Ασφάλεια ανακοινώνει τη σύλληψη του Νίκου Μπελογιάννη, μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, που έχει έλθει στην Ελλάδα πριν από έξι μήνες με πλαστό διαβατήριο. (Ο Μπελογιάννης έχει συλληφθεί στις 20 Δεκεμβρίου 1950, αλλά η Ασφάλεια κρατεί μυστική τη σύλληψή του για να πιάσει και άλλους.) Τις επόμενες μέρες ανακοινώνονται και άλλες συλλήψεις στελεχών του ΚΚΕ, που δεν είχαν φύγει από την Ελλάδα, όπως της Έλλης Ιωαννίδου, της «παλαιάς κομμουνίστριας I.Φλωριά, η οποία ηυτοκτόνησε την 3ην Ιανουαρίου, ριφθείσα εκ παραθύρου του αποχωρητηρίου εις το προαύλιον της Γενικής Ασφαλείας», δημοσιογράφων, ενός υπαλλήλου του Υφυπουργείου Τύπου και δεκάδων άλλων, όχι μόνο σε Αθήνα και Πειραιά, αλλά και σε Ιωάννινα, Ηράκλειο Κρήτης κ.ά. Οι συλλήψεις αυτές, που χαρακτηρίζονται ως μεγάλη επιτυχία των υπηρεσιών ασφαλείας, θα καταλήξουν ύστερα από μερικούς μήνες σε δύο από τις συνταρακτικότερες δίκες της μεταπολεμικής περιόδου στην Ελλάδα και σε μεγάλη ανθρώπινη και πολιτική τραγωδία.
Τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως διαμαρτύρονται τόσο για την επαναφορά του Γ ψηφίσματος όσο και για την έκταση των συλλήψεων. Ο πρόεδρος της ΕΠΕΚ Εμ.Τσουδερός δηλώνει πως είναι σύμφωνος με τα μέτρα κατά του κομμουνισμού και της εφημερίδας Δημοκρατικός, γιατί «ο κομμουνιστικός κίνδυνος δεν εξέλιπεν, ούτε έχει τελειώσει ουσιαστικώς η κομμουνιστική ανταρσία», αλλά ζητούσε να μη γενικεύονται εις βάρος και άλλων πολιτών, μη κομμουνιστών. Και κατέληγε:
«Το Γ ψήφισμα είναι υπερβολή, κοινώς παραδεδεγμένη, και ένεκα τούτου ετέθη εις αχρηστίαν από πολλού. Σήμερον η εφαρμογή του, με τον φόβον μελλοντικών καταχρήσεων, εις βάρος μη κομμουνιστών, όπως έγινε και εις το παρελθόν, κρατεί εις αγωνίαν όλους τους φιλοπροόδους εθνικόφρονας». (Εφημερίδες, 6 και 9 Ιανουαρίου 1951.)
Οξύτερος, και κατηγορηματικότερος ο Ηλίας Τσιριμώκος χαρακτηρίζει την αναβίωση του Γ ψηφίσματος «πραξικόπημα εναντίον της ελευθερίας του Τύπου» και κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «δεν φοβείται τους δήθεν κινδύνους εκ της ανυπάρκτου σήμερον ανταρσίας, αλλά τον έλεγχον των πράξεών της».
Ο ανταποκριτής στην Αθήνα της Μοντ γράφει ότι το ΓΕΣ από καιρό έχει ζητήσει να κλείσει ο Δημοκρατικός, αλλά οι Αμερικανοί που δίσταζαν σε οποιοδήποτε μέτρο εναντίον του Τύπου, πείστηκαν μόνο όταν η εφημερίδα της Άκρας Αριστεράς εξαπέλυσε έντονη επίθεση κατά των Ηνωμένων Πολιτειών για τον πόλεμο στην Κορέα. Στις 22 Ιανουαρίου, ο στρατιωτικός διοικητής Αθηνών, με έγγραφο του στη Βουλή, ζητά να αρθεί η βουλευτική ασυλία των Σβώλου και Τσιριμώκου, για να διωχθούν για άρθρα τους κατά της επαναφοράς του Γ ψηφίσματος, που τα χαρακτηρίζει «ανατρεπτικού περιεχομένου και ύφους» και «εμμέσως παράβαση του Α.Ν. 509». (Εφημερίδες, 9 Φεβρουαρίου 1951.)
Στο μεταξύ, συνεχίζονται στα έκτακτα στρατοδικεία δίκες και καταδίκες σε θάνατο, ισόβια και άλλες βαριές ποινές δεκάδων κομμουνιστών για υποθέσεις της εποχής του Εμφυλίου Πολέμου, ενώ βουλευτές της ΕΠΕΚ διαμαρτύρονται στη Βουλή ότι αξιωματικοί των TEA απειλούν και εκφοβίζουν οπαδούς τους.
