Δημοκρατική Παράταξη
Οι ζυμώσεις για το «μικρό μέτωπο» της Αριστεράς κατέληξαν τελικά σε συμφωνία των τριών κομμάτων, Ενώσεως Δημοκρατικών Αριστερών του Σοφιανόπουλου, ΣΚΕΛΔ και Αριστερών Φιλελευθέρων για τη σύμπραξη στις εκλογές με κοινούς συνδυασμούς υπό τον τίτλο «Δημοκρατική Παράταξη». Τα κόμματα που αποτελούσαν μέλη του Πολιτικού Συνασπισμού του ΕΑΜ αποφασίστηκε να αποκλειστούν από τη Δημοκρατική Παράταξη. Στον Πασαλίδη έγινε πρόταση να πάρει μέρος στους συνδυασμούς ως ξεχωριστή προσωπικότητα, αλλά εκείνος - όπως αφηγείται ο Σταύρος Ηλιόπουλος - αρνήθηκε. Στην κοινή δήλωση τους, με την οποία ανάγγειλαν τη σύμπραξή τους, τα τρία κόμματα της Αριστεράς τόνιζαν ότι θα εξακολουθήσουν τις προσπάθειές τους «διά μίαν ευρυτάτην δημοκρατικήν συνεργασίαν», ότι πολιτεύονται «εντός των πλαισίων του πολιτεύματος», ότι διατηρούν την αυτοτέλεια τους και καθορίζουν τα εξής κοινά προγραμματικά σημεία:
«1) Διεθνής κατοχύρωσις της ακεραιότητος, ασφαλείας και ανεξαρτησίας της χώρας. 2) Ειρήνευσις του τόπου διά της παροχής αμνηστίας, της καταργήσεως όλων των εκτάκτων μέτρων και ανελεύθερων θεσμών, όπως είναι αι εκτοπίσεις και το Αναμορφωτικόν Σχολείον Μακρονήσου, και είσοδος εις την ομαλήν πολιτικήν ζωήν διά της αποκαταστάσεως ισοπολιτείας και ελευθέρου πολιτικού βίου με βάσιν την λαϊκήν κυριαρχίαν, την άρνησιν κάθε βίας και τον σεβασμόν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 3) Αποκατάστασις των συνδικαλιστικών ελευθεριών. 4) Επαναφορά των απομακρυθέντων της δημοσίας και ιδιωτικής υπηρεσίας διά πολιτικούς λόγους. 5) Προστασία των εφέδρων και θυμάτων πολέμου. 6) Σοβαρά μέριμνα υπέρ των επαναπατριζόμενων. 7) Εξυγίανση του πολιτικού βίου της χώρας και πάταξη κάθε καταχρήσεως. 8) Εναντίον της οικονομικής ολιγαρχίας υπεράσπισις των διεκδικήσεων των λαϊκών τάξεων. Ειδικώτερον σοβαρά μέριμνα προς αποκατάστασιν της κατεστραμμένης αγροτικής οικονομίας και ανύψωσις του βιοτικού επιπέδου των αγροτών και 9) Αξιοποίησις της οικονομικής βοηθείας του Σχεδίου Μάρσαλ, αύξησις της παραγωγής και ανασυγκρότησις της χώρας προς όφελος του λαού και όχι των εκμεταλλευτών του». (Μάχη, 5 Φεβρουαρίου 1950.)
Αφού διαμορφώθηκαν τα σχήματα στον χώρο του Κέντρου και της Αριστεράς, το ΚΚΕ υποχρεώθηκε να συστήσει στους οπαδούς του να ψηφίσουν τη Δημοκρατική Παράταξη και, όπου η Δ.Π. δεν είχε συνδυασμούς, την ΕΠΕΚ. Ταυτόχρονα όμως δυνάμωσε την προπαγανδιστική επίθεση κατά των ηγετών και των δύο παρατάξεων, με σκοπό να τους αφαιρέσει όσο το δυνατόν περισσότερους σταυρούς προτιμήσεως κομμουνιστών και άλλων αριστερών. Ιδιαίτερα το ΚΚΕ σύστηνε στους οπαδούς του να μην ψηφίσουν τους Σβώλο, Τσιριμώκο, Στρατή, Πελτέκη, Τσιάρα, Τανούλα κ.λ.π., που τους περισσότερους μάλιστα χαρακτήριζε «πράκτορες» της Ιντέλιτζενς Σέρβις. Καλούσε, αντίθετα, τους αριστερούς να ψηφίσουν εκείνους τους υποψηφίους που τους θεωρούσε «συνεπείς δημοκράτες» ή και να γράψουν στα ψηφοδέλτια τα ονόματα πολιτικών κρατουμένων και εξόριστων, που δεν ήταν υποψήφιοι.
