Μέτωπο και ασύρματοι
Αλλά ας δούμε πώς καθόριζε στη συνέχεια η απόφαση της 2ης Ολομέλειας τις επιδιώξεις του ΚΚΕ:
«Το κίνημά μας – συνέχιζε - μέσα σε πολύπλοκες και δύσκολες τοπικές και διεθνείς συνθήκες, πραγματοποίησε, βασικά, κανονικά και χωρίς τρανταγμούς, το πέρασμα από τον ένοπλο στον πολιτικό αγώνα (...). Το βασικό, κεντρικό πολιτικό καθήκον μας σήμερα είναι να σταθεί το κίνημά μας πρωτοπόρο και να δώσει όλες του τις δυνάμεις για να'ρθουν σ’επαφή, συμφωνία και συνεργασία όλες οι πατριωτικές και δημοκρατικές δυνάμεις, οργανώσεις, κόμματα και παράγοντες του τόπου για να φτιάσουν κοινό μέτωπο και να παλέψουν ενάντια στον αμερικάνικο νόμο και την αμερικανοδουλεία, ενάντια στον αμερικάνικο πόλεμο και την αποικιοποίηση, αφανισμό και εξευτελισμό, ενάντια στη φασιστική απειλή του Παπάγου (...). Για την πατρίδα είναι σήμερα ζήτημα ζωής ή θανάτου να ενωθούν όλες οι δημοκρατικές, πατριωτικές και εθνικές δυνάμεις της χώρας σε μια δύναμη για να σωθεί από τον κίνδυνο πολεμικής καταστροφής απ' την "Αστραπή" και το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, για να διατηρηθεί η ειρήνη και να εξασφαλιστεί η ζωή του λαού. Αυτή η ένωση θα είναι το ΕΑΜ του νέου λαϊκού αγώνα για τη ζωή, την ειρήνη, τη λευτεριά και την εθνική ανεξαρτησία (...). Πιο πλατιά και μαζική οργάνωση των οικονομικών αγώνων της εργατικής τάξης, των υπαλλήλων και των άλλων στρωμάτων στις πόλεις (επαγγελματίες, διανοούμενοι κ.λ.π.), της αγροτιάς, όλου του εργαζόμενου λαού (...). Και όλοι μαζί, λαός και στρατός, θα ματαιώσουμε τα σχέδια των ιμπεριαλιστών και των λακέδων τους. Θα ματαιώσουμε το ετοιμαζόμενο μακελειό (...). Και, αν τολμήσουν οι ιμπεριαλιστές ν'αντιπαραταχθούν στην ομόθυμη αυτή θέληση λαού και στρατού και να μας οδηγήσουν στη σφαγή, λαός και στρατός θα είναι έτοιμοι να στρέψουν τα όπλα αντίστροφα».
Αυτό το νέο σύνθημα - «τα όπλα αντίστροφα» - που είναι απομίμηση του συνθήματος του Λένιν της περιόδου του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, να στρέψουν οι στρατιώτες τα όπλα εναντίον των δικών τους κυβερνήσεων, και μπαίνει στη θέση του αποτυχημένου «τα όπλα παρά πόδα» -, εκλαϊκεύει τώρα με ιεραποστολική μανία η εξόριστη ηγεσία του ΚΚΕ - με αποφάσεις, προκηρύξεις, ειδικές εκπομπές του ραδιοσταθμού «Ελεύθερη Ελλάδα» στο λεγόμενο «Φροντιστήριο του Αγωνιστή» κ.λ.π. Τέλος, βασικό καθήκον στις οργανώσεις του, το ΚΚΕ βάζει την ανασυγκρότηση των κομματικών του δυνάμεων.
Αφού λοιπόν τέτοιος είναι ο νέος προσανατολισμός του ΚΚΕ - «πέρασμα από τον ένοπλο στον πολιτικό μαζικό αγώνα», στροφή στη «μαζική δουλειά», «δημοκρατικό και πατριωτικό μέτωπο» -, τι θέλει τους ασυρμάτους και άλλα παρόμοια μέσα, που εκθέτουν σε θανάσιμους κινδύνους όχι μόνο τα στελέχη του, αλλά και τους ίδιους τους μηχανισμούς του και - το κυριότερο - την προσπάθεια για συμμετοχή και πάλι της Αριστεράς στη νόμιμη πολιτική ζωή της χώρας; Η ηγεσία του δεν αντιλαμβάνεται πως μ'αυτό τον τρόπο διακυβεύει τις πολιτικές της προσπάθειες, εκθέτει τις οργανώσεις, που μόλις ανασυγκροτεί, σε θανάσιμα χτυπήματα, ανατινάζει τις συμμαχίες του και απομακρύνει από κοντά του τα πιο μετριοπαθή στοιχεία της Αριστεράς, αλλά και από φόβο ή διαφωνία σημαντικό μέρος των οπαδών του;
Ασφαλώς, η αντιφατική γραμμή είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της πολιτικής του Ζαχαριάδη. Εξάλλου, οι μέθοδοι αυτές - ασύρματοι κ.λ.π. - είναι υπολείμματα της νοοτροπίας της περιόδου του Εμφυλίου Πολέμου και δείχνουν ανικανότητα προσαρμογής στη νέα κατάσταση. Φανερό όμως επίσης είναι ότι, όπως φαίνεται και από την απόφαση της 2ης Ολομέλειας, η ηγεσία του ΚΚΕ, όπως και ο Στάλιν, την περίοδο αυτή του έντονου Ψυχρού Πολέμου (οι μάχες στην Κορέα συνεχίζονται), φοβάται το ενδεχόμενο να ξεσπάσει μια νέα παγκόσμια σύρραξη. Και προσπαθεί να είναι έτοιμη για ν'αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, που δεν την αποκλείει και για το άμεσο μέλλον. Η θέση του, φυσικά, σε μια τέτοια περίπτωση, θα είναι στο πλευρό των σοσιαλιστικών χωρών, κατά του NATO και της επίσημης ελληνικής πολιτικής. Έτσι εξηγείται και το σύνθημα «τα όπλα αντίστροφα». Βέβαια, οι μέθοδοι αυτές θ'αποδειχτούν όχι μόνο ατελέσφορες, αλλά και επιζήμιες για το αριστερό κίνημα στη χώρα μας. Πάντως, δεν είναι το πρώτο στην Ελλάδα παράδειγμα διωκόμενου κόμματος που αντιδρά στην επίσημη εξωτερική πολιτική με αυτό τον τρόπο. Όσα έχουν, από παλιά, ή πρόσφατα, αποκαλυφθεί για τη δράση των βασιλικών το 1916-20, σε συνεργασία με τη γερμανική πρεσβεία και τις υπηρεσίες του Βερολίνου, αποτελούν ένα άλλο προηγούμενο. Ο εξωτερικός προσανατολισμός της χώρας προκάλεσε όχι μόνο μία φορά την αιτία εθνικού διχασμού με καταστροφικές συνέπειες. Τώρα, στη διάσταση για την εξωτερική πολιτική, έχουν προστεθεί και ο ιδεολογικός φανατισμός και η εντονότερη κοινωνική σύγκρουση.
