Παραίτηση Παπανδρέου
Στο μεταξύ, έχει δημιουργηθεί σοβαρό ζήτημα με την τιμή συγκεντρώσεως του σταριού. Ο Παπανδρέου επιμένει, όπως και το 1950, να καθοριστεί ικανοποιητική τιμή, σύμφωνη με τις αξιώσεις των σιτοπαραγωγών. Οι Αμερικανοί όμως, για τους γνωστούς λόγους, αντιδρούν. Ο Πιουριφόυ δεν διστάζει να φέρει στη δημοσιότητα τη διαφωνία, κατηγορώντας, με δηλώσεις του τους πολιτικούς ότι ασκούν δημαγωγία με το να ζητούν μεγάλες τιμές για το σιτάρι. «Αν υιοθετούσαμε – προσθέτει - αυτές τις τιμές, θα δημιουργούσαμε κίνδυνο πληθωρισμού, και τότε η Ελλάδα δεν θα έπαιρνε την πρόσθετη βοήθεια των 25 εκατ. δολαρίων που ζητά». (Εφημερίδες, 29 Ιουνίου 1951.)
Ο Παπανδρέου, βέβαιος ότι σύντομα θα γίνουν εκλογές, θέλει να ματαιώσει την ψήφιση της ενισχυμένης αναλογικής που θα είναι καταστρεπτική για το μικρό κόμμα του. Υπολογίζει λοιπόν να προκαλέσει την πτώση της κυβερνήσεως και την άμεση προκήρυξη εκλογών, που εφόσον δεν θα έχει ψηφιστεί νέο εκλογικό σύστημα θα γίνουν με την απλή αναλογική του 1950. Πιστεύει ότι η τιμή της συγκεντρώσεως του σταριού είναι το πιο κατάλληλο θέμα για να δώσει τη μάχη του και να πέσει ο ίδιος, συμπαρασύροντας, αν είναι δυνατόν, και ολόκληρη την κυβέρνηση. Έχει αποσπάσει υπόσχεση του Βενιζέλου ότι, αν οι Αμερικανοί δεν δεχτούν να δώσουν ικανοποιητική τιμή, ανώτερη από του 1950, ως τις 30 Ιουνίου, θα υποβάλει την παραίτηση της κυβερνήσεως.
Γίνονται πολλές ελληνοαμερικανικές συσκέψεις για το στάρι, αλλά οι Αμερικανοί επιμένουν στις «αντιπληθωριστικές» απόψεις τους. Στις 30 Ιουνίου, ο υπουργός Εμπορίου I.Γκλαβάνης, ύστερα από συνεννόηση με τους Αμερικανούς, προτείνει τιμές συγκεντρώσεως που ο Παπανδρέου τις θεωρεί εξευτελιστικές για τους αγρότες. Ο Παπανδρέου δηλώνει αμέσως στον Τύπο ότι, εκτός από τις τιμές, υπάρχει και το θέμα της παρελκύσεως του καθορισμού τους:
«Ώφειλε η κυβέρνησις - προσθέτει ο αντιπρόεδρος της - έως σήμερον ή να έχη ορίση τιμήν συγκεντρώσεως ή να έχη παραιτηθή. Η αδικαιολόγητος όμως παράτασις, με την παρεμβολήν του ταξιδιού του κ.πρωθυπουργού χάριν συμβολικών εγκαινίων, ευλόγως δύναται να ερμηνευθή υπό του αγροτικού κόσμου ως έλλειψις ενδιαφέροντος και στοργής προς αυτόν εκ μέρους της κυβερνήσεως. Και τοιαύτην ευθύνην το Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα δεν είναι διατειθειμένον να συμμερισθή». (Εφημερίδες, 1 Ιουλίου 1951.)
Ο Βενιζέλος έχει πραγματικά φύγει την ημέρα εκείνη - Σάββατο - για τον Βόλο, για εγκαίνια έργων. Κατόπιν συνεχίζει με τον Πιουριφόυ το ταξίδι του για την Αιδηψό, όπου θα περνούσαν το Σαββατοκύριακό τους. Αλλά την Κυριακή 1η Ιουλίου, ο Παπανδρέου και οι φίλοι του υπουργοί (Λαγάκος - Δικαιοσύνης, Μακκάς - Βιομηχανίας. Γιαννόπουλος - Συγκοινωνιών, Λαμπρόπουλος - Γεωργίας) και υφυπουργοί (Γαρουφαλιάς - Συντονισμού, Μόδης - Παιδείας και Ζησόπουλος - Συγκοινωνιών) υποβάλλουν τις παραιτήσεις τους. Ειδοποιείται αμέσως ο πρωθυπουργός, επιστρέφει στην Αθήνα, πηγαίνει στα Ανάκτορα και υποβάλλει την παραίτηση της κυβερνήσεως.
