Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

ΣΠΥΡΟΣ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ

Παραίτηση Παπανδρέου
Στο μεταξύ, έχει δημιουργηθεί σοβαρό ζήτημα με την τιμή συ­γκεντρώσεως του σταριού. Ο Παπανδρέου επιμένει, όπως και το 1950, να καθοριστεί ικανοποιητική τιμή, σύμφωνη με τις αξιώ­σεις των σιτοπαραγωγών. Οι Αμερικανοί όμως, για τους γνω­στούς λόγους, αντιδρούν. Ο Πιουριφόυ δεν διστάζει να φέρει στη δημοσιότητα τη διαφωνία, κατηγορώντας, με δηλώσεις του τους πολιτικούς ότι ασκούν δημαγωγία με το να ζητούν μεγάλες τι­μές για το σιτάρι. «Αν υιοθετούσαμε – προσθέτει - αυτές τις τι­μές, θα δημιουργούσαμε κίνδυνο πληθωρισμού, και τότε η Ελλά­δα δεν θα έπαιρνε την πρόσθετη βοήθεια των 25 εκατ. δολαρίων που ζητά». (Εφημερίδες, 29 Ιουνίου 1951.)
Ο Παπανδρέου, βέβαιος ότι σύντομα θα γίνουν εκλογές, θέλει να ματαιώσει την ψήφιση της ενισχυμένης αναλογικής που θα εί­ναι καταστρεπτική για το μικρό κόμμα του. Υπολογίζει λοιπόν να προκαλέσει την πτώση της κυβερνήσεως και την άμεση προκή­ρυξη εκλογών, που εφόσον δεν θα έχει ψηφιστεί νέο εκλογικό σύ­στημα θα γίνουν με την απλή αναλογική του 1950. Πιστεύει ότι η τιμή της συγκεντρώσεως του σταριού είναι το πιο κατάλληλο θέ­μα για να δώσει τη μάχη του και να πέσει ο ίδιος, συμπαρασύρο­ντας, αν είναι δυνατόν, και ολόκληρη την κυβέρνηση. Έχει απο­σπάσει υπόσχεση του Βενιζέλου ότι, αν οι Αμερικανοί δεν δεχτούν να δώσουν ικανοποιητική τιμή, ανώτερη από του 1950, ως τις 30 Ιουνίου, θα υποβάλει την παραίτηση της κυβερνήσεως.
Γίνονται πολλές ελληνοαμερικανικές συσκέψεις για το στάρι, αλλά οι Αμερικανοί επιμένουν στις «αντιπληθωριστικές» απόψεις τους. Στις 30 Ιουνίου, ο υπουργός Εμπορίου I.Γκλαβάνης, ύστε­ρα από συνεννόηση με τους Αμερικανούς, προτείνει τιμές συγκεντρώσεως που ο Παπανδρέου τις θεωρεί εξευτελιστικές για τους αγρότες. Ο Παπανδρέου δηλώνει αμέσως στον Τύπο ότι, εκτός από τις τιμές, υπάρχει και το θέμα της παρελκύσεως του καθο­ρισμού τους:
«Ώφειλε η κυβέρνησις - προσθέτει ο αντιπρόεδρος της - έως σήμερον ή να έχη ορίση τιμήν συγκεντρώσεως ή να έχη παραιτηθή. Η αδικαιολόγητος όμως παράτασις, με την παρεμβολήν του ταξιδιού του κ.πρωθυπουργού χάριν συμ­βολικών εγκαινίων, ευλόγως δύναται να ερμηνευθή υπό του αγροτικού κόσμου ως έλλειψις ενδιαφέροντος και στοργής προς αυτόν εκ μέρους της κυβερνήσεως. Και τοιαύτην ευθύνην το Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα δεν είναι διατειθειμένον να συμμερισθή». (Εφημερίδες, 1 Ιουλίου 1951.)
Ο Βενιζέλος έχει πραγματικά φύγει την ημέρα εκείνη  - Σάβ­βατο - για τον Βόλο, για εγκαίνια έργων. Κατόπιν συνεχίζει με τον Πιουριφόυ το ταξίδι του για την Αιδηψό, όπου θα περνούσαν το Σαββατοκύριακό τους. Αλλά την Κυριακή 1η Ιουλίου, ο Παπανδρέου και οι φίλοι του υπουργοί (Λαγάκος - Δικαιοσύνης, Μακκάς - Βιομη­χανίας. Γιαννόπουλος - Συγκοινωνιών, Λαμπρόπουλος - Γεωργίας) και υφυπουργοί (Γαρουφαλιάς - Συντονισμού, Μόδης - Παιδείας και Ζησόπουλος - Συγκοινωνιών) υποβάλλουν τις παραιτήσεις τους. Ειδοποιείται αμέσως ο πρωθυπουργός, επιστρέφει στην Αθήνα, πηγαίνει στα Ανάκτορα και υποβάλλει την παραίτηση της κυβερνήσεως.