Ο Μαρκεζίνης σε Γαλλία και Γερμανία
Ενώ ο Παπάγος και ο Στεφανόπουλος γυρίζουν από την Ιταλία, ο Μαρκεζίνης φεύγει για το Παρίσι, συνεχίζοντας την προσπάθεια του να προσελκύσει το ξένο κεφάλαιο -δημόσιο και ιδιωτικό - για την εκβιομηχάνιση της Ελλάδας. Οι συνομιλίες του με τον Γάλλο υπουργό των Εξωτερικών Ζωρζ Μπιντώ κρατούν τέσσερις μέρες. Στο τελικό ανακοινωθέν των συνομιλιών αναφέρεται ότι υπογράφηκε πρωτόκολλο γαλλοελληνικής συνεργασίας, με το οποίο η γαλλική κυβέρνηση εκδηλώνει την προθυμία της να διευκολύνει τη σύναψη ενός πρώτου συμβολαίου ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τη γαλλική βιομηχανία για τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού δικτύου διανομής ηλεκτρικού ρεύματος.
«Αι προβλεπόμεναι διατάξεις - συνεχίζει το ανακοινωθέν - θα επιτρέψουν την δι'ανανεώσιμων πιστώσεων προμήθειαν εις την Ελλάδα υλικού και υπηρεσιών διά ποσόν πέντε και ημίσεος δισεκατομμυρίων γαλλικών φράγκων».
Σημαντικότερα όμως είναι τα αποτελέσματα που έχει η επίσκεψη του Σπ.Μαρκεζίνη στη Δυτ.Γερμανία, στις αρχές Νοεμβρίου 1953. Με τις συμφωνίες που υπογράφουν οι Μαρκεζίνης και Έρχαρτ, προβλέπεται ότι οι γερμανικές βιομηχανίες θα συμμετέχουν στο πρόγραμμα για την ανασυγκρότηση της Ελλάδας με προμήθεια κεφαλαιουχικών αγαθών στη χώρα μας αξίας 200 εκατ.μάρκων, από τα οποία τα 100 θα δοθούν αμέσως.
Αλλά αυτές ακριβώς οι συμφωνίες, που η εφαρμογή τους θα περάσει πολλά στάδια και θα έχουν περιπέτειες, θα αποτελέσουν αντικείμενο και αφορμή για επίθεση εναντίον του Μαρκεζίνη από τους συνεργάτες του στην κυβέρνηση. Θα τον κατηγορήσουν ότι δέσμευε υπερβολικά την κυβέρνηση και την Ελλάδα. Αυτές, όμως, οι διαφωνίες θα έρθουν στη δημοσιότητα αρκετούς μήνες ύστερα από την απομάκρυνση από την κυβέρνηση του ισχυρού, ως το 1954, υπουργού Συντονισμού.
Στο μεταξύ, η κυβερνητική οικονομική πολιτική επικρίνεται έντονα από την αντιπολίτευση. (Η κυβέρνηση έχει επιβάλει και έκτακτες φορολογίες για να αντιμετωπίσει τις δαπάνες τις σχετικές με την αποκατάσταση των σεισμοπλήκτων, σε τσιγάρα, ταχυδρομικά τέλη και στις οικοδομές). Η αντιπολίτευση κατηγορεί ιδιαίτερα την κυβέρνηση ότι με την υπερβολική υποτίμηση του νομίσματος καταβαράθρωσε το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και ότι, με τον νόμο περί προσελκύσεως ξένων κεφαλαίων (νόμος 2687). έδωσε επικίνδυνα για την Ελλάδα προνόμια στους αλλοδαπούς κεφαλαιούχους και δημιούργησε κινδύνους μεγάλης διαρροής συναλλάγματος (αγόρευση Γ.Παπανδρέου στην Επιτροπή Εξουσιοδοτήσεως. 16 Οκτωβρίου 1953, και στη Λέσχη Φιλελευθέρων Θεσσαλονίκης, 2 Νοεμβρίου).
