Σύρραξη στη Βουλή
Σε συζητήσεις που γίνονται στη Βουλή, στις 8 και 19 Ιουνίου, σχετικά με τα θέματα των φυλακών και των κρατουμένων, εγκαταλείπεται, για πρώτη φορά, το πνεύμα της ευπρέπειας και της αμοιβαίας ανοχής, που χαρακτηρίζει την Εθνική Αντιπροσωπεία μετά τις εκλογές της 5ης Μαρτίου, και εκδηλώνονται βίαια οι οξύτατες αντιθέσεις ενός Σώματος, όπου αντιπροσωπεύονται τόσο διαμετρικά αντίθετες ιδεολογίες. Αφορμή για τα επεισόδια, που συνεχίζονται και σε επόμενες συνεδριάσεις, είναι μια επερώτηση του βουλευτή της Αριστεράς Χριστάκου για την κατάσταση στα Γιούρα. Τα επεισόδια εξελίσσονται σε σύρραξη στη συνεδρίαση της 26ης Ιουνίου. Ενώ ο Χριστάκος αναπτύσσει την επερώτηση του και υποστηρίζει ότι τα Γιούρα είναι ακατάλληλο νησί για διαβίωση ανθρώπων, γιατί είναι άδενδρο και άνυδρο, και ότι το 65% των κρατουμένων έγιναν φυματικοί εξαιτίας και της κακής διατροφής και των βασανιστηρίων, βουλευτές της Δεξιάς τον διακόπτουν με κραυγές «σφαγείς», «μίσθαρνα όργανα του σλαβισμού» κ.λπ. Η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται ακόμα περισσότερο, όταν ο βουλευτής της ΕΠΕΚ Γ.Μπουρδάρας παρεμβαίνοντας λέει ότι ορισμένα στρατοδικεία κατεδίκασαν σε θάνατο πολίτες που εκτελέστηκαν γιατί δεν είχαν ψηφίσει στις εκλογές του 1946. Ο ίδιος βουλευτής χαρακτηρίζει «αίσχος» τη Μακρόνησο. Τότε, ο βουλευτής Μπουραντάς (του ΠΑΠ, διοικητής της Γενικής Ασφαλείας κατά την Κατοχή) του εκσφενδονίζει το αναλόγιο του καθίσματος του, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ο βουλευτής της ΕΠΕΚ Αρβανιτάκης. Ο πρόεδρος διακόπτει τη συνεδρίαση, αλλά η σύρραξη συνεχίζεται στους διαδρόμους της Βουλής, όπου ο βουλευτής Κρανιάς του ΠΑΠ χτυπά τον συνάδελφο του της Δ.Π., δικηγόρο Ανδρέα Μπικάκη.
Στην επόμενη συνεδρίαση οι αρχηγοί των κομμάτων και οι περισσότεροι βουλευτές καταδικάζουν τη στάση των Μπουραντά και Κρανιά. Αλλά, σε λίγες μέρες, το θέμα των κρατουμένων και εξόριστων θα γίνει η αφορμή να απειληθούν η ίδια η ενότητα και η ύπαρξη της κυβερνήσεως Πλαστήρα.
