Ο Σπύρος Μαρκεζίνης, στην ομιλία του, του Φεβρουαρίου του 1957, αναφερόμενος στην περίοδο αυτή, θα πει τα εξής:
«Τον Αύγουστο του 1950 ξεσπά κυβερνητική κρίσις εις την οποίαν ημείς δεν συνετελέσαμεν. Από τας σπανίας περιπτώσεις. Και τότε τίθεται διά πέμπτην φοράν, αν δεν απατώμαι, πάλιν ζήτημα πρωθυπουργίας Παπάγου από άλλους, οι οποίοι, ή τουλάχιστον οι πλείστοι εξ αυτών, δι' εν ενδιαφέροντο: να εξασφαλίσουν ότι ο υποφαινόμενος θα έμενε εκτός. Λυπούμαι ότι δεν δύναμαι να εκθέσω σήμερον την ιστοριών εκείνης της περιόδου, την οποίαν γνωρίζω όσον ολίγοι και καταλαμβάνει εν από τα καλύτερα τμήματα του αρχείου μου. Αλλά αρκούμαι να σας ειπώ ότι πάντως κάτι συνετέλεσε και ο υποφαινόμενος ίνα μη τότε πραγματοποιηθή η λύσις, και τα πράγματα έφερον, όταν επί τέλους μετά ένα έτος είδε σάρκα και οστά, όσοι τότε είχον σκάψει τον λάκκον μου να πίπτουν ήδη αυτοί μέσα (...). Οι αποβλέποντες τότε εις την χρησιμοποίησιν του Παπάγου, τον ήθελαν τότε είδος τι Μαξίμου».
Από διασταυρούμενες πληροφορίες, προκύπτει ότι έχουν συμβεί στα παρασκήνια γεγονότα, που οδήγησαν και στην πρώτη σοβαρή σύγκρουση Παύλου - Παπάγου:
Μετά την παραίτηση του Πλαστήρα, η κίνηση για μεταβατική εντείνεται.
Τα Ανάκτορα θέλουν τον Παπάγο πρωθυπουργό σε μεταβατική κυβέρνηση, αλλά πειθήνιο στις εντολές τους. Πιστεύουν πάντα ότι είναι ο παλιός αυλικός, ο άνθρωπος τους. Τη λύση Παπάγου την προωθούν και οι Άγγλοι. Ο Παπάγος διστάζει ν'αναλάβει τις ευθύνες. Σε μια στιγμή όμως πείθεται. Τότε, γίνεται στο σπίτι του στην Εκάλη μυστική σύσκεψη. Εκτός από τον στρατάρχη, παίρνουν μέρος οι Πιπινέλης, Βενιζέλος, Μεταξάς (Μπούλης), Μανιαδάκης. Ο στρατάρχης είναι κατ'αρχάς σύμφωνος. Ο Παύλος και η Φρειδερίκη που το πληροφορούνται αμέσως, πανηγυρίζουν. Την άλλη μέρα τού στέλνουν με τον Μεταξά τον κατάλογο των προσώπων που το βασιλικό ζεύγος θα ήθελε να καταλάβουν σημαντικά υπουργεία στην κυβέρνηση του: Βενιζέλος, Πιπινέλης, Μανιαδάκης, Χ.Ποταμιάνος. Αυτό το τελευταίο όνομα κάνει τον στρατάρχη «έξω φρενών». Δεν θέλει ούτε να τον ακούσει.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που προκαλεί οργή στον Παπάγο: Θεωρεί περίεργο και ύποπτο ότι από τον κατάλογο λείπει το όνομα του στενού φίλου και συμβούλου του, Σπ.Μαρκεζίνη. Και κάτι ακόμα: Άλλες ξένες υπηρεσίες, κυρίως αμερικανικές - ίσως όμως και αγγλικές, αντίθετες με εκείνες που συνεργάζονται με τα Ανάκτορα - κινούνται για να τορπιλίσουν τη μεταβατική, γιατί θέλουν τον Παπάγο όχι υπηρεσιακό πρωθυπουργό, αλλά αρχηγό νέου «ανανεωτικού κινήματος». Φροντίζουν λοιπόν να ειδοποιηθεί ο στρατάρχης ότι τα Ανάκτορα τον προορίζουν για homme de paille (αχυράνθρωπο, μαριονέτα). Τα ονόματα που περιέχει ο κατάλογος των Ανακτόρων, αλλά κι εκείνο που λείπει, είναι μια απόδειξη ότι οι πληροφορίες των παραγόντων που τον ειδοποίησαν είναι αληθινές. Ο Παπάγος αρνείται να συνεχίσει τη συζήτηση με τους ανακτορικούς. Έχει πιστέψει ότι τον παγιδεύουν.
Ο Παύλος και η Φρειδερίκη τον καλούν στα ανάκτορα του Τατοΐου και προσπαθούν να τον πείσουν να μείνει πιστός στην αρχική συμφωνία. Αλλά ο στρατάρχης είναι ανένδοτος. Έτσι, η μεταβατική υπό τον Παπάγο ματαιώνεται.
Από το επεισόδιο αυτό αρχίζει η έχθρα βασιλέων - Παπάγου. Η Φρειδερίκη μαίνεται. Και ο ίδιος ο Παύλος θεωρεί την άρνηση του αρχιστράτηγου εχθρική ενέργεια και απειθαρχία προς το Στέμμα. Φοβούνται ότι ο Παπάγος θέλει να χρησιμοποιήσει την αίγλη του για να αποκτήσει δική του πολιτική δύναμη και πιθανόν να στραφεί και εναντίον τους. Από τότε αρχίζει, με τη βοήθεια και των Αμερικανών, και η συστηματικότερη προετοιμασία του νέου μεγάλου κόμματος της Δεξιάς.
Ο ίδιος ο Παύλος εξιστόρησε τότε, σε παλαιό πολιτικό και σημαίνοντα παράγοντα του Λαϊκού Κόμματος - όπως αφηγείται ο ίδιος -, πώς ο Παπάγος δέχτηκε στην αρχή και αρνήθηκε σε λίγο ν'αναλάβει την προεδρία μεταβατικής. Και ο βασιλιάς πρόσθεσε: «τα στύλωσε σαν γκαμήλα». Και ο Παπάγος αργότερα επιβεβαιώνοντας στον ίδιο πολιτικό το επεισόδιο έλεγε:
- Ηθέλησαν να μου στείλουν έτοιμο τον κατάλογο των υπουργών και να αναλάβω ευθύνας για υπουργούς που δεν επέλεξα. Επ'ουδενί λόγω εδέχθην να συζητήσω μια τέτοιαν λύσιν...
