Θανατικές καταδίκες
Όλοι περιμένουν ότι ύστερα από την αυτοταπείνωσή του ο Μπάτσης, τουλάχιστον, θα βγει έξω από τον μαύρο κύκλο του θανάτου. Αλλά η αγόρευση του βασιλικού επιτρόπου διαλύει τις αυταπάτες: Ο επίτροπος ζητά θάνατο για 12 κατηγορούμενους, ανάμεσα στους οποίους ο Μπελογιάννης, ο Μπάτσης, η Ιωαννίδου, ο Ηλίας Αργυριάδης, ο Καλούμενος, ο νεαρός Φ.Λαζαρίδης κ.λ.π., ισόβια για 11 και απαλλαγή για έξι.
Συγκίνηση και αγωνία απλώνονται σε ολόκληρη την Ελλάδα. Πολλοί, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, νιώθουν πως ο τουφεκισμός τόσων ανθρώπων, δυόμισι χρόνια ύστερα από το τέλος του Εμφύλιου Πολέμου, θα είναι βαρυσήμαντο γεγονός για τη χώρα. Θα ανάψει πάλι τα εμφύλια πάθη και τα μίση και θα μεγαλώσει το βάραθρο του αίματος. Ο σάλος στην ΕΠΕΚ εντείνεται. Πολλά στελέχη της καταλαβαίνουν πως, μαζί με τους καταδίκους, οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος θα πλήξουν και την ίδια την κυβέρνηση του Κέντρου. Ζητούν όχι μόνο να ματαιωθούν οι εκτελέσεις, αλλά και να επεκταθούν τα «μέτρα επιεικείας». Αλλά το Κόμμα των Φιλελευθέρων και οι Αμερικανοί είναι αντίθετοι σε κάθε επέκταση των μέτρων. Δεν θεωρούν κατάλληλη τη στιγμή ούτε για τη συζήτηση των σχετικών νομοσχεδίων. Αυτό που προέχει για τους Αμερικανούς, αυτή τη στιγμή, είναι να «καταφερθούν πλήγματα κατά του κομμουνισμού». Και ο Πλαστήρας δεσμεύεται με δημόσια δήλωση του: Οι αποφάσεις του στρατοδικείου θα εκτελεσθούν, η κυβέρνηση δεν θα επέμβει. Αφήνει να εννοηθεί μόνο ότι θα ζητήσει από τον βασιλιά χάρη για τις γυναίκες.
Στις 29 Φεβρουαρίου (ο χρόνος είναι δίσεκτος) αγορεύουν στο στρατοδικείο οι συνήγοροι υπερασπίσεως. Ο Άγγελος Τσουκαλάς. συνήγορος του Μπελογιάννη, αναπτύσσει την άποψη ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί για τον πελάτη του ο Α.Ν. 375, αφού τον επανέφεραν σε ισχύ πέντε μέρες μετά τη σύλληψή του. Ο Παπακυριακόπουλος, συνήγορος του Μπάτση, υποστηρίζει ότι πουθενά δεν καταδικάζονται πολίτες σε θάνατο για κατασκοπία σε καιρό ειρήνης. Αγωνίζεται να σώσει τον πελάτη του, τον οποίο έχει κι αυτός πείσει να δείξει «μεταμέλεια» για να γλιτώσει το εκτελεστικό απόσπασμα.
Την ίδια μέρα, ο Πιουριφόυ επισκέπτεται τον Πλαστήρα στο σπίτι του. Έχουν συνομιλία μίας ώρας. Ανακοινώνεται ύστερα πως συζήτησαν οικονομικά και θέματα καλύτερης λειτουργίας της κρατικής μηχανής και ότι δεν έγινε καμιά συζήτηση για τις εκτελέσεις. Αυτό το τελευταίο κανένας δεν το πιστεύει. Εξάλλου, αργότερα θα γίνει γνωστό πως ο Τομ Καραμεσίνης, ο σταθμάρχης της CΙA στην Ελλάδα, επέμενε να εκτελεστούν οι αποφάσεις του στρατοδικείου.
Την 1η Μαρτίου, πρόκειται να εκδοθεί η απόφαση του στρατοδικείου. Έκτακτα μέτρα έχει πάρει η αστυνομία στον χώρο του δικαστηρίου και στη γύρω περιοχή. Πιο αυστηρή η επιτήρηση από τις προηγούμενες μέρες. Οι κατηγορούμενοι οδηγούνται στις φυλακές. Θα περιμένουν εκεί την απόφαση. Οι συγγενείς τους κατακλύζουν την αίθουσα. Τους κατέχει θανάσιμη αγωνία. Στις 1.30 το μεσημέρι, ύστερα από διάσκεψη τεσσάρων ωρών, οι στρατοδίκες ξαναμπαίνουν στην αίθουσα. Ο πρόεδρος Σίμος απαγγέλλει τις καταδίκες: Ο Νίκος Μπελογιάννης και ο Ηλίας Αργυριάδης καταδικάζονται δύο φορές σε θάνατο «παμψηφεί». Ο Δ.Μπάτσης, ο νεαρός Φ.Λαζαρίδης, ο Καλούμενος και η Έλλη Ιωαννίδου μία φορά σε θάνατο, επίσης «παμψηφεί». Άλλοι δύο σε θάνατο (Χαρ.Τουλιάτος και Μ.Μπισμπιάνος), με 4 κατά 1. Συνολικά, δηλαδή, οχτώ σε θάνατο. Άλλοι τέσσερις καταδικάζονται σε ισόβια δεσμά, δύο σε 20 χρόνια, τέσσερις σε 15, δυο σε 10, δύο σε ένα και εφτά απαλλάσσονται.
Ο αντεπίτροπος του στρατοδικείου, λοχαγός, πηγαίνει στις φυλακές Καλλιθέας και διαβάζει στους κρατουμένους την απόφαση. Όλοι την δέχονται με ψυχραιμία. Μία από τις γυναίκες που καταδικάστηκαν σε ισόβια, είναι ετοιμόγεννη. Της διαβάζουν την απόφαση στο Δημόσιο Μαιευτήριο.
