Αποδοκιμασία
Ο Παύλος και η Φρειδερίκη, πάντως, ζητούν ευκαιρία για να δείξουν στην κοινή γνώμη που, μη γνωρίζοντας τα παρασκήνια, θεωρεί πάντα τον Παπάγο άνθρωπο της Αυλής, ότι αποδοκιμάζουν την κάθοδο του στρατάρχη στην πολιτική κονίστρα. Την ευκαιρία τους τη δίνει η ίδια η ανακοίνωση του Παπάγου, που, όπως είδαμε, ανέφερε ότι ο στρατάρχης κατεβαίνει στην πολιτική «με σύμβολον τους βασιλείς μας...». Εξάλλου, στις 2 Αυγούστου, σε συνέντευξή του στο Βήμα, ο Παπάγος λέει ανάμεσα σ' άλλα:
«Έρχομαι όχι να κλονίσω, αλλά να στερεώσω τον Θρόνον».
Στις 4 Αυγούστου δημοσιεύεται στον Τύπο η ακόλουθη ανακοίνωση:
«Καθ'υψηλήν επιταγήν και κατόπιν εισηγήσεως του κ.προέδρου της κυβερνήσεως προς την A.M. τον βασιλέα, το Μέγα Βασιλικόν Αυλαρχείον ανακοινοί ότι, επειδή εις προσφάτους δηλώσεις και συνεντεύξεις εκλογικού χαρακτήρος γίνεται μνεία του ονόματος του βασιλέως ως "Συμβόλου", αλλαχού δε παρίσταται ότι η επιτυχία του προβάντος εις τας δηλώσεις υποψηφίου "θα στερεώση τον Θρόνον", δέον να υπομνησθή το άτοπον της αναμείξεως του Στέμματος κατά τον αρξάμενον εκλογικόν αγώνα, έστω και υπό μορφήν εκδηλώσεων αφοσιώσεως προς Αυτό. Η A.M. ο βασιλεύς, εχόμενος της εκ του Συντάγματος αποστολής Αυτού, είναι εκτός και υπεράνω κομμάτων, διατηρών απόλυτον αμεροληψίαν και ισότητα έναντι όλων όσοι πολιτεύονται κατά τους νόμους του κράτους».
Ο αντιπαπαγικός αγώνας των Ανακτόρων έχει αρχίσει. Άσχετα αν και σε ποιο βαθμό πίσω από τη διαμάχη αυτή κρύβονται, και αντιθέσεις ξένων δυνάμεων για την κυριαρχική επιρροή στην Ελλάδα και άσχετα και από τις προσωπικές τους προστριβές με τον Παπάγο, είναι φυσικό ο βασιλιάς και ιδιαίτερα η αυταρχική Φρειδερίκη να βλέπουν με δυσπιστία και εχθρότητα κάθε «κίνημα», έστω και της Δεξιάς, που είναι δυνατόν να τείνει να τους περιορίσει τις ουσιαστικές εξουσίες.
Στο μεταξύ, ο Κ. Τσαλδάρης, που βλέπει ότι όχι μόνο παύει πια να είναι ο αρχηγός της Δεξιάς αλλά και ότι θα διαλυθεί το ως πριν μερικούς μήνες παντοδύναμο κόμμα του, εξαπολύει εντονότατη επίθεση εναντίον των παπαγικών και κατά του στρατάρχη:
«Η από διετίας σοβούσα συνωμοσία των μηχανορράφων απεκαλύφθη χθες - δηλώνει ο αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος. Την είχαμεν επισημάνει από καιρού. Παρηκολουθήσαμεν τα συμπτώματά της και δεν επαύσαμεν τηρούντες ενήμερον τον ελληνικόν λαόν. Εξώθησαν τον κ.Παπάγον εις τας προσφάτους κομματικάς περιοδείας ανά την Ελλάδα υπό το πρόσχημα της επιθεωρήσεως του στρατού εν ειρηνική περιόδω. Τον έσυραν εις το να παραιτηθή από τον στρατόν διά να τον έχουν έτοιμον διά τους πολιτικούς ελιγμούς των. Εδημιούργησαν πέριξ της αναμείξεώς του εις την πολιτικήν μίαν ατμύσφαιραν αβεβαιότητος προσαρμοζομένην εις την υποκριτικήν των σκηνοθεσίαν. Η όλη κίνησις φέρει την σφραγίδα της συνωμοτικής διαρθρώσεως. Και διά τον τρόπον καθ'ον ανεπτύχθη και διά τα σκοτεινά πρόσωπα τα οποία συνείργησαν. Τον εξώθησαν μέχρι της απιστεύτου αποφάσεως να διχάση τον εθνικόφρονα κόσμον χάριν ιδίων των ανόμων επιδιώξεων. Τον έστησαν έναντι του Θρόνου ως αυτόκλητον τιμητήν (...). Και εκινήθη χθες ο Δούρειος Ίππος φέρων εις την κοιλίαν του τους συνωμότας. Είναι ευτύχημα λοιπόν ότι επέρχεται η εκκαθάρισις. Θα την έχουν την "αλλαγήν" οι συνωμόται. Αλλαγήν μεθόδων και σκοπών. Θα πληροφορηθούν πως ότι δεν κατώρθωσαν μόνοι των, δεν θα το κατορθώσουν ούτε υπό τον κ.Παπάγον. Διότι ο ελληνικός λαός δεν είναι διατεθειμένος να παραδώση το καθεστώς βοράν εις τους δυναμιτιστάς του, οι οποίοι τοσάκις ύψωσαν θρασείαν δικτατορικήν κεφαλήν εναντίον των πολιτικών και των λαϊκών ελευθεριών...». (Εφημερίδες, 31 Ιουλίου 1951.)
Είναι δικαιολογημένη η πικρία του Κ. Τσαλδάρη, που βλέπει να σβήνει το πολιτικό άστρο του, αλλά δεν έχει τη δύναμη ν'αποχαιρετήσει, χωρίς παράπονα, την Αλεξάνδρεια που χάνει... Ο Παπάγος και το κόμμα του δεν θα διχάσουν τη Δεξιά, αλλά, αντίθετα, θα την συνενώσουν και θα της δώσουν, με τη βοήθεια και των Αμερικανών και οικονομικών συγκροτημάτων, νέα δύναμη, παίρνοντας με το μέρος τους και ένα τμήμα της Κεντροδεξιάς. Το εγχείρημα των «συνωμοτών», που θα ιδρύσουν το παπαγικό κόμμα και θα χρησιμοποιήσουν στο έπακρο την αίγλη του πρώην αρχιστρατήγου, στην οποία και οι ίδιοι, αλλά και ο Τσαλδάρης και, περισσότερο, η ηγεσία των Φιλελευθέρων έχουν συμβάλει, θα καταξιωθεί με λαϊκή συναίνεση. Οι οπαδοί της Δεξιάς, οι μέσα και έξω από τον κρατικό μηχανισμό, πλατιές κυρίως αγροτικές και μεσοαστικές, αλλά και εργατικές ακόμα μάζες, αναζητώντας κι αυτές κάποια αλλαγή, θα ακολουθήσουν το κόμμα του νέου Μεσσία. Η ιθύνουσα τάξη εγκαταλείπει πια τον Κ. Τσαλδάρη, που τόσο τον υποστήριζε και τον εκτιμούσε παλιότερα για τις υπηρεσίες που της πρόσφερε. Τώρα, με την ανασυγκρότηση της βιομηχανίας, χρειάζονται κάποιες αλλαγές για την καλύτερη λειτουργία της οικονομίας και του κρατικού μηχανισμού. Το Λαϊκό Κόμμα, με τις συνήθειες, τη νοοτροπία και τις μεθόδους μιας άλλης εποχής, είναι βάρος πια και για την ολιγαρχία και, εξάλλου, με τα σκάνδαλα και την ταύτισή του με τις ευθύνες των ακροτήτων του Εμφυλίου Πολέμου, έχει ανεπανόρθωτα φθαρεί ακόμα και στον κόσμο εκείνο της Δεξιάς που ποθεί την ευνομία και την ομαλότητα. Το παπαγικό «κίνημα», υποστηριζόμενο κρυφά και από τον ΙΔΕΑ, είναι βέβαιο πως θα εφαρμόσει την ίδια σκληρή, αντικομμουνιστική και αντιδημοκρατική πολιτική. Αλλά, ταυτόχρονα, είναι πιο ικανό να παραπλανήσει, με κατευναστικά συνθήματα, και πλατιές δημοκρατικές μάζες
