Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

ΣΠΥΡΟΣ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ

Και πάλι η Μακρόνησος
Ύστερα από την παρέμβαση αυτή του Πλαστήρα, η συζήτηση με­ταφέρεται στο θέμα της Μακρονήσου και των διοικητικών εκτο­πίσεων. Ο Πλαστήρας, που, με την προοπτική μάλιστα των εκλο­γών, θέλει να ξεκαθαρίσει και πάλι τη θέση του, παίρνει τον λόγο και λέει:

ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ: Θα επεθύμουν να μην υπάρχει Μακρόνησος, και εις το υπουργικόν συμβούλιον και εις ιδιαιτέρας συζη­τήσεις με τον κ.Παπανδρέου εξέφρασα την επιθυμίαν να ξεκαθαρισθή αυτό το αίσχος διά το οποίον δυσφημίζεται η χώρα μας εις το εξωτερικόν. Και θα επεχείρουν να ξε­καθαρίσω την υπόθεσιν αυτήν διότι και εξ ιδιοσυγκρασίας και εξ ανθρωπισμού θα έπρεπε να καθαρίσωμεν την υπό­θεσιν αυτήν. Δεν πρόκειται περί ανθρώπων καταδικασμέ­νων, οι οποίοι απεδείχθησαν ότι είχον εγκληματίσει εις το παρελθόν. Πρόκειται περί ανθρώπων οι οποίοι εκρατούντο και κρατούνται ακόμη χωρίς να είναι γνωστόν διά ποίας κατηγορίας κρατούνται.

Γ.ΚΑΡΤΑΛΗΣ: Και κρατούνται παρανόμως.

Ν. ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ: Πολλοί επίσης κρατούνται εις εξορίαν, αλλά η εξορία επιτρέπεται υπό ωρισμένους όρους και ωρισμένας συνθήκας. Έως πότε θα υπάρχει αυτό το σύστημα του να στέλλωμεν διά μίας υπογραφής ή μίας ενδείξεως ενός χωροφύλακος ανθρώπους εις την εξορίαν; Έως πότε θα συλλαμβάνονται και θα αποστέλλονται εις την εξορίαν Έλληνες πολίται χωρίς να δικάζωνται; (ΠρακτικάΒουλής, 6 Ιουλίου 1951.)
Η αγόρευση αυτή του Πλαστήρα είναι, ως ένα σημείο, και προεκλογικός λόγος. Περιέχει μερικά από τα βασικά συνθήμα­τα, με τα οποία η ΕΠΕΚ θα διεκδικήσει την ψήφο του δημοκρα­τικού κόσμου.
Η μονοκομματική κυβέρνηση Βενιζέλου παίρνει τελικά ψήφο εμπιστοσύνης με 125 κατά 74. Εκτός από τους Φιλελεύθερους, υπέρ της κυβερνήσεως ψήφισαν η ΕΠΕΚ, το Λαϊκό Κόμμα, 3 του ΠΑΠ και 3 ανεξάρτητοι. Εναντίον, το ΛΕΚ, οι παπανδρεϊκοί, οι διάφορες ομάδες της πρώην Δημοκρατικής Παρατάξεως, ο μο­ναδικός εκπρόσωπος του Νέου Κόμματος κ.λ.π.

ΣΠΥΡΟΣ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ

Βασιλικές απειλές
Ο βασιλιάς, που θέλει να καθυστερήσει τις εκλογές φοβούμενος κάθοδο του Παπάγου στον εκλογικό αγώνα, δεν δέχεται την πα­ραίτηση του Βενιζέλου και του ζητά να σχηματίσει κυβέρνηση πλατύτερου συνασπισμού. Ταυτόχρονα του επιδίδει έκκληση προς τους πολιτικούς αρχηγούς. Ο Βενιζέλος, συμμορφούμενος με επι­θυμία του βασιλιά, καλεί τους πολιτικούς αρχηγούς στο πολιτικό γραφείο, το πρωί της 2ας Ιουλίου, και τους διαβάζει την έκκληση του Παύλου να συνεννοηθούν και να σχηματίσουν νέα κυβέρνη­ση. Στη βασιλική έκκληση διατυπώνεται η απειλή ότι, αν δεν συμ­φωνήσουν οι αρχηγοί και δεν σχηματίσουν κυβέρνηση πλατύτατου συνασπισμού, ο βασιλιάς θα δώσει δική του λύση στο κυβερνητικό θέμα.
Ο Παπανδρέου και οι συναρχηγοί του ΛΕΚ, Στεφανόπουλος και Κανελλόπουλος, δέχονται να πάρουν μέρος σε κυβέρνηση συνασπισμού. Αλλά ο Πλαστήρας και ο Τσαλδάρης αρνούνται και αντιπροτείνουν να στηρίξουν μονοκομματική κυβέρνηση των Φιλελευθέρων, με τον όρο ότι ο Βενιζέλος θα φροντίσει να ψηφιστεί αμέσως ο εκλογικός νόμος και να προκηρυχτούν εκλογές για τον Σεπτέμβρη. Ο Πλαστήρας και ο Τσαλδάρης επαναλαμβάνουν τις απόψεις τους και στον ίδιο τον Παύλο, που τους καλεί την άλλη μέρα στα Ανάκτορα. Αρνούνται να υποκύψουν στη βα­σιλική πίεση.
Το απόγευμα της 3ης Ιουλίου, ο Βενιζέλος έχει συνεργασία με τον βασιλιά στα Ανάκτορα του Τατοΐου. Αμέσως ύστερα ανα­κοινώνει:
«Κατόπιν της προσκλήσεως των πολιτικών αρχηγών εις τα Ανάκτορα, διεπιστώθη ότι δεν είναι δυνατή άλλη λύσις πλην των εκλογών. Συνεπώς η κυβέρνησις του Κόμματος των Φιλελευθέρων εμφανιζόμενη ενώπιον της Βουλής θα επιδιώξη την ψήφισιν του εκλογικού νόμου της ενισχυμέ­νης αναλογικής, μεθ'ο θα υποβάλει την παραίτησίν της».
Ο αρχηγός της ΕΠΕΚ δεν φοβάται τον Παπάγο, στον οποίο μά­λιστα τρέφει προσωπική συμπάθεια, και επιδιώκει να επιταχυν­θούν οι εκλογές βέβαιος ότι το κόμμα του θα θριαμβεύσει. Ο Τσαλ­δάρης πάλι θέλει να επισπευσθούν οι εκλογές για να μην προλάβει να οργανωθεί το κόμμα του Παπάγου.
Ο Βενιζέλος, μετά την παραίτηση του Παπανδρέου και των φί­λων του από την κυβέρνηση, αναθέτει τα υπουργεία τους σε φι­λελεύθερους υπουργούς, δίνοντας έτσι στη λύση της μονοκομμα­τικής προσωρινού χαραχτήρα. Έτσι, το Υπουργείο Συντονισμού το κρατά ο ίδιος ο πρωθυπουργός, το Δικαιοσύνης ο υπουργός Οικονομικών Γ.Μαύρος, το Παιδείας ο Ν.Μπακόπουλος, το Βιο­μηχανίας ο Ι.Γκλαβάνης, το Συγκοινωνιών ο Κ.Μητσοτάκης, το Γεωργίας ο Ν.Τερζόγλου.
Η κυβέρνηση εμφανίζεται στις 5 Ιουλίου στη Βουλή και ζητά ψήφο εμπιστοσύνης. Ο Βενιζέλος, που δεν βλέπει τώρα άλλη λύ­ση από τις εκλογές, αποκαλύπτει ότι ο ίδιος απέτρεψε τον βασιλιά να καταλήξει στην κυβέρνηση Φιλελευθέρων – Παπανδρέου - ΛΕΚ, στη μόνη «ευρεία» που ήταν δυνατή μετά την άρνηση των δύο άλλων αρχηγών να δεχτούν κυβερνητική σύμπραξη:
«...δεν θα ήτο σταθερά η κυβέρνησις η οποία θα εξησφαλίζετο από μίαν τοιαύτην πλειοψηφίαν - υποστηρίζει. Θα είχε δε η κυβέρνησις αυτή τα ίδια μειονεκτήματα των κυ­βερνήσεων συνασπισμού».
Κατά τη συζήτηση, ο συναρχηγός του ΛΕΚ Π.Κανελλόπου­λος κατηγορεί την κυβέρνηση ότι εξέθεσε τον βασιλιά, τόσο στην υπόθεση Παπάγου όσο και με την εκβιαστική φράση που υπήρ­χε στο βασιλικό μήνυμα. (Η επίκριση της κυβερνήσεως είναι πά­ντα ο συνταγματικός και κοινοβουλευτικός τρόπος για να επι­κρίνονται οι ενέργειες του ίδιου του βασιλιά, ακόμα και όταν, όπως στην περίπτωση αυτή, ο πρωθυπουργός δεν γνωρίζει από πριν το κείμενο των δηλώσεων του ανώτατου άρχοντα.) Ο Βενι­ζέλος τονίζει ότι αναλαμβάνει η κυβέρνηση όλες τις ευθύνες.
Κατά την ίδια συζήτηση γίνονται οξείς διαξιφισμοί ανάμεσα στον Βενιζέλο και τον Παπανδρέου για την πρόσφατη τότε κυ­βερνητική κρίση. Ο Βενιζέλος κατηγόρησε τον Παπανδρέου ότι συνηθίζει να βάλλει κατά των κυβερνήσεων στις οποίες μετέχει. Ο Παπανδρέου, απαντώντας υποστηρίζει ότι αυτό είναι συνήθεια του Βενιζέλου και θυμίζει το τετράμηνο, Πλαστήρα, οπότε, όπως ο ίδιος ο αρχηγός της ΕΠΕΚ είχε πει αργότερα στη Βουλή, κάθε μέρα αναρωτιόταν και δεν μπορούσε να ξέρει αν το Κόμμα των Φιλελευθέρων ήταν εντός ή εκτός της κυβερνήσεως.
Στο σημείο αυτό παρεμβαίνει ο ίδιος ο Πλαστήρας και, δια­κόπτοντας τον Παπανδρέου, του λέει: «Το ίδιο δεν εγνώριζα και διά το κόμμα το ιδικόν σας».