Και πάλι η Μακρόνησος
Ύστερα από την παρέμβαση αυτή του Πλαστήρα, η συζήτηση μεταφέρεται στο θέμα της Μακρονήσου και των διοικητικών εκτοπίσεων. Ο Πλαστήρας, που, με την προοπτική μάλιστα των εκλογών, θέλει να ξεκαθαρίσει και πάλι τη θέση του, παίρνει τον λόγο και λέει:
ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ: Θα επεθύμουν να μην υπάρχει Μακρόνησος, και εις το υπουργικόν συμβούλιον και εις ιδιαιτέρας συζητήσεις με τον κ.Παπανδρέου εξέφρασα την επιθυμίαν να ξεκαθαρισθή αυτό το αίσχος διά το οποίον δυσφημίζεται η χώρα μας εις το εξωτερικόν. Και θα επεχείρουν να ξεκαθαρίσω την υπόθεσιν αυτήν διότι και εξ ιδιοσυγκρασίας και εξ ανθρωπισμού θα έπρεπε να καθαρίσωμεν την υπόθεσιν αυτήν. Δεν πρόκειται περί ανθρώπων καταδικασμένων, οι οποίοι απεδείχθησαν ότι είχον εγκληματίσει εις το παρελθόν. Πρόκειται περί ανθρώπων οι οποίοι εκρατούντο και κρατούνται ακόμη χωρίς να είναι γνωστόν διά ποίας κατηγορίας κρατούνται.
Γ.ΚΑΡΤΑΛΗΣ: Και κρατούνται παρανόμως.
Ν. ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ: Πολλοί επίσης κρατούνται εις εξορίαν, αλλά η εξορία επιτρέπεται υπό ωρισμένους όρους και ωρισμένας συνθήκας. Έως πότε θα υπάρχει αυτό το σύστημα του να στέλλωμεν διά μίας υπογραφής ή μίας ενδείξεως ενός χωροφύλακος ανθρώπους εις την εξορίαν; Έως πότε θα συλλαμβάνονται και θα αποστέλλονται εις την εξορίαν Έλληνες πολίται χωρίς να δικάζωνται; (ΠρακτικάΒουλής, 6 Ιουλίου 1951.)
Η αγόρευση αυτή του Πλαστήρα είναι, ως ένα σημείο, και προεκλογικός λόγος. Περιέχει μερικά από τα βασικά συνθήματα, με τα οποία η ΕΠΕΚ θα διεκδικήσει την ψήφο του δημοκρατικού κόσμου.
Η μονοκομματική κυβέρνηση Βενιζέλου παίρνει τελικά ψήφο εμπιστοσύνης με 125 κατά 74. Εκτός από τους Φιλελεύθερους, υπέρ της κυβερνήσεως ψήφισαν η ΕΠΕΚ, το Λαϊκό Κόμμα, 3 του ΠΑΠ και 3 ανεξάρτητοι. Εναντίον, το ΛΕΚ, οι παπανδρεϊκοί, οι διάφορες ομάδες της πρώην Δημοκρατικής Παρατάξεως, ο μοναδικός εκπρόσωπος του Νέου Κόμματος κ.λ.π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου