Ο Παναμάς του ΟΛΠ
Την τριμερή κυβέρνηση της Αθήνας, που φαινόταν σταθερή με την άνετη πλειοψηφία της, δεν θα την κλόνιζαν τα εξωτερικά προβλήματα. Παρότι οι Αμερικανοί είχαν οπωσδήποτε από τότε ανάμειξη στις προετοιμασίες για τη συγκρότηση του νέου κόμματος της Δεξιάς, ο νέος - και στην ηλικία - πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών Τζον Πιουριφόυ, που έφτασε τα τέλη Σεπτεμβρίου στην Αθήνα, ήταν ευχαριστημένος με τον πρωθυπουργό Σοφοκλή Βενιζέλο. Αλλά κι ο πρωθυπουργός δεν φαινόταν δυσαρεστημένος, τουλάχιστον στην αρχή, με τον Πιουριφόυ, που, σε λίγο, με το ύφος του σκληρού γόη αμερικανικών ταινιών, θα εισβάλει στη δημόσια ζωή της χώρας μας με αξιώσεις προτέκτορα:
«Η εντύπωσίς μου από την πρώτη συνομιλία μου με τον κ. Πιουριφόυ - θα δηλώσει στις 27 Σεπτεμβρίου ο Βενιζέλος - είναι αρίστη. Ο νέος Αμερικανός πρεσβευτής έρχεται με τας καλυτέρας διαθέσεις».
Αλλά την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα - και ιδίως το ειδύλλιο των τριών κυβερνητικών κομμάτων - ήλθε να την ταράξει η αποκάλυψη του μεγαλύτερου σκανδάλου της τετραετίας: Ένας εισπράκτορας του ΟΛΠ, ο Ν.Δ. ομολόγησε καταχρήσεις στον οργανισμό, με πλαστογραφήσεις διπλοτύπων και άλλες μεθόδους. Οι καταχρήσεις τελικά υπολογίστηκαν στο ποσό των εφτάμισι δισεκατομμυρίων δραχμών της εποχής εκείνης. Η αποκάλυψη του σκανδάλου ήταν μεγάλο πλήγμα για το Λαϊκό Κόμμα και προσωπικά για τον Κ.Τσαλδάρη: Ο Ν.Δ. ήταν κομματικός παράγοντας του Τσαλδάρη, έβγαζε φιλική προς τους Λαϊκούς εφημερίδα (Η φωνή του αγρότη) και είχε αποσπαστεί ένα διάστημα στο ιδιαίτερο γραφείο του αρχηγού του Λαϊκού Κόμματος.
Σε λίγες μέρες, είχαν συλληφθεί δεκαπέντε περίπου πρόσωπα για την υπόθεση των καταχρήσεων και, ανάμεσα σ'αυτούς, ανώτατοι υπάλληλοι του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς. Στην επίθεση κατά του Λαϊκού Κόμματος για το σκάνδαλο πρωτοστατούσαν Το Βήμα και Τα Νέα. Ο Τσαλδάρης, με πίεση των κυριότερων παραγόντων του κόμματος του, που πιθανότατα ήθελαν να ξεκαθαριστεί η κατάσταση, υπέβαλε μήνυση κατά τού Βήματος, γιατί μια πληροφορία της εφημερίδας την θεώρησε υπαινιγμό για προσωπική του ανάμειξη στο σκάνδαλο. Η δίκη κράτησε τέσσερις μέρες και πήρε πολιτικό χαραχτήρα. Στη διάρκεια της αγορεύσεως του συνηγόρου του Βήματος Παυσανία Λυκουρέζου, φίλου του Μαρκεζίνη και αργότερα βασικού στελέχους στην κυβέρνηση Παπάγου, ο Τσαλδάρης αποχώρησε από την αίθουσα του δικαστηρίου. Τελικά, το δικαστήριο καταδίκασε τον ιδιοκτήτη της εφημερίδας Δημήτρη Λαμπράκη και τον διευθυντή της, Γιώργο Συριώτη, σε δίμηνη φυλάκιση για απλή δυσφήμηση. Ο Κ.Τσαλδάρης πήρε προσωπική ικανοποίηση. Πολιτικά όμως η νίκη ήταν πύρρειος. Είχε φτάσει το τέλος του ιστορικού Λαϊκού Κόμματος. Θα γίνει γρήγορα φανερό πως εκμεταλλεύονταν τα αμαρτήματα και τη φθορά του και συνέβαλαν στην πτώση του και οι παράγοντες εκείνοι που προετοίμαζαν το νέο κόμμα της Δεξιάς με επικεφαλής τον Παπάγο.
