Δραματική αποκορύφωση
Η κυβέρνηση Βενιζέλου - Παπανδρέου ικανοποιεί, ως προσωρινή λύση, βασικούς παράγοντες της δημόσιας ζωής της χώρας: Τους Αμερικανούς, που θέλουν ν'αποφευχθεί ο εκλογικός σάλος σε περίοδο πολεμικής κρίσης. Τα Ανάκτορα, που έχουν αρχίσει να φοβούνται το ενδεχόμενο να κατέβει στις εκλογές ο Παπάγος. Το Λαϊκό Κόμμα, που καταλαβαίνει ότι νέες εκλογές θα οδηγήσουν στη διάλυση του. Αλλά και όσοι - Έλληνες και ξένοι - παίρνουν μέρος στις ζυμώσεις για την προετοιμασία του νέου, υπό τον Παπάγο, κόμματος της Δεξιάς προτιμούν να κερδίζουν χρόνο.
Τους τελευταίους μήνες του 1950 και τους πρώτους του 1951, ο πόλεμος στην Κορέα φτάνει στη δραματική του αποκορύφωση. Όπως είδαμε, στα τέλη Όκτωβρίου, έχουν εμφανιστεί οι πρώτοι Κινέζοι «εθελοντές» στη Βόρεια Κορέα. Το Πεκίνο έχει ήδη προειδοποιήσει ότι η Κίνα «δεν θα παραμείνει αδρανής στην καταστροφή του γείτονά της». Στις 5 Νοεμβρίου, η 8η Αμερικανική Στρατιά, προελαύνοντας προς τη Σινουιτζού, αντιμετωπίζει την πρώτη ισχυρή αντεπίθεση των Κινέζων και υποχρεώνεται να υποχωρήσει. Ακολουθεί ανάπαυλα αρκετών ημερών και σ'αυτό το διάστημα αναπτύσσονται πρωτοβουλίες κυρίως από την αγγλική κυβέρνηση, με τη συμπαράσταση και του Τσώρτσιλ, για ειρηνική διευθέτηση. Καλείται στο Συμβούλιο Ασφαλείας κινεζική αντιπροσωπεία να πάρει μέρος στη συζήτηση του θέματος της Φορμόζας. Ο Μακ Αρθουρ, που πιστεύει στο αλάθητο του και στη στρατηγική του μεγαλοφυΐα, και έχει σύνδεση με τους πιο φιλοπολεμικούς κύκλους των Ηνωμένων Πολιτειών, θέλει να μεταφέρει τον πόλεμο στο κινεζικό έδαφος. Ετοιμάζεται να χτυπήσει με αεροπλάνα Β29 τις γέφυρες του ποταμού Γιαλού. Ο Τρούμαν, που το πληροφορείται την τελευταία στιγμή, υποχρεώνεται, για ν'αποφύγει γενικότερες περιπλοκές, να στείλει απευθείας διαταγή στην αεροπορία να μην εκτελέσει τις εντολές του Μακ Άρθουρ. Ο στρατηγός απειλεί να παραιτηθεί. Ο πρόεδρος δέχεται να βομβαρδιστούν οι γέφυρες του Γιαλού, αλλά μόνο στο κορεατικό τμήμα τους.
Στις 24 Νοεμβρίου, ενώ κινεζική αντιπροσωπεία φτάνει στην έδρα του ΟΗΕ, ο Μακ Άρθουρ εξαπολύει επίθεση στον ποταμό Γιαλού με εκατό χιλιάδες άντρες. Στις 26 Νοεμβρίου, 56 κινεζικές μεραρχίες, πάντα σαν «εθελοντές», μπαίνουν στον πόλεμο.
Ο στρατός του ΟΗΕ κομματιάζεται, παθαίνει σύγχυση. Ολόκληρες αμερικανικές μεραρχίες συντρίβονται. Ο στρατηγός Ουώκερ σκοτώνεται στις μάχες. Τουρκικές δυνάμεις, που παίρνουν για πρώτη φορά μέρος στον πόλεμο της Κορέας, εξολοθρεύουν και αιχμαλωτίζουν εκατοντάδες «κίτρινους». Όταν τελειώνει όμως η μάχη. διαπιστώνεται ότι οι «κίτρινοι» ήταν... Νοτιοκορεάτες...
Οι Αμερικανοί εγκαταλείπουν τη Β.Κορέα εφαρμόζοντας την ταχτική της «καμένης γης». Στις 30 Νοεμβρίου, ο πρόεδρος Τρούμαν δηλώνει ότι δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες την ατομική βόμβα στην Κορέα. Η δήλωση προκαλεί συνταρακτική εντύπωση και κινητοποίηση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Ο Τσώρτσιλ δηλώνει ότι η Αμερική θα έκανε το μεγαλύτερο λάθος αν μπλεκόταν σε πόλεμο μεγάλης εκτάσεως στην Ασία. Ο πρωθυπουργός της Μ.Βρετανίας Κλήμεντ Άτλυ, αφού συνεννοείται με τη γαλλική κυβέρνηση, ξεκινά για την Ουάσιγκτον, για να πείσει τον Τρούμαν να εγκαταλείψει κάθε σκέψη ατομικού πολέμου στην Κορέα. Ο Αμερικανός πρόεδρος δίνει στους Ευρωπαίους ηγέτες τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις που ζητούν. Αλλά ο ίδιος βρίσκεται σε τέτοιο εκνευρισμό που στέλνει απειλητική επιστολή σε μουσικοκριτικό, γιατί τόλμησε να αμφισβητήσει τις καλλιτεχνικές ικανότητες και το ταλέντο της κόρης του, Μάργκαρετ.
Τις πρώτες μέρες του 1951, οι Κινέζοι εξαπολύουν νέα επίθεση, μπαίνουν στη Σεούλ και προχωρούν βαθιά στον Νότο. Μόνο κατά τα μέσα Μαρτίου, οι Αμερικανοί θα κατορθώσουν, με αντεπιθέσεις, να ανακαταλάβουν τη νοτιοκορεατική πρωτεύουσα.
Την ίδια εποχή, μαίνεται ο πόλεμος και στην Ινδοκίνα ανάμεσα στις γαλλικές αποικιακές δυνάμεις και τον στρατό του Χο-Τσι-Μιν με αρχιστράτηγο τον Γκιαπ. Η Γαλλία έχει ήδη ξοδέψει για να κρατήσει με τη βία την αποικία της διπλάσια από όσα έχει πάρα από το Σχέδιο Μάρσαλ.
