«Συμβιβασμός δεν χωρεί»
Στην Ελλάδα, ο βασιλιάς Παύλος είναι πάλι επικεφαλής αντικομμουνιστικής εκστρατείας. Σε λόγο του στη Θεσσαλονίκη, στις 17 Νοεμβρίου, διακηρύσσει:
«...σήμερον συμβιβασμός με τους κομμουνιστάς και τους συνοδοιπόρους δεν χωρεί...».
Και «συνοδοιπόροι» θεωρούνται και οι πλαστηρικοί... Στην Κορέα χύνεται και ελληνικό αίμα. Ο πρώτος απολογισμός των ελληνικών απωλειών, που δημοσιεύεται στις 10 Φεβρουαρίου 1951, αναφέρει έναν αξιωματικό και δέκα οπλίτες νεκρούς, τρεις αξιωματικούς και δώδεκα οπλίτες τραυματίες και δύο αγνοούμενους. Αλλά νεότερος απολογισμός, μόνο για το διήμερο 9-10 Φεβρουαρίου, προσθέτει άλλο ένα αξιωματικό και πέντε οπλίτες νεκρούς και άλλον έναν αξιωματικό και είκοσι έξι οπλίτες τραυματίες.
Μ'αυτές τις συνθήκες και σ'αυτή την ατμόσφαιρα δεν είναι δύσκολη η αναζωπύρωση, απ'όσους έχουν συμφέρον, του κλίματος του Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα. Κάθε συζήτηση για «μέτρα επιεικείας», «γαληνεύσεως» ή «ειρηνεύσεως» έχει σταματήσει. Εξάλλου, η κυβέρνηση Βενιζέλου στηρίζεται στις ψήφους των Λαϊκών, που είναι αντίθετοι σε κάθε μέτρο. Στις παραμονές των Χριστουγέννων, ο πρωθυπουργός, συνοδευόμενος από τον υπουργό Δημοσίων Έργων Ναπολέοντα Ζέρβα, επισκέπτεται τη Μακρόνησο, όπου «αναμορφώνονται» τώρα μόνο κληρωτοί. Ο αρχηγός των Φιλελευθέρων, μιλώντας στους αξιωματικούς και στρατιώτες, «εξαίρει το αναμορφωτικόν έργον της Μακρονήσου» και προσθέτει ότι όσα αντίθετα λέγονται είναι συκοφαντίες. Επισκέπτεται και τις φυλακές (ΣΦΑ), όπου παραδέχεται ότι μπορεί να έγιναν «μερικαί υπερβολαί» στο παρελθόν και υπόσχεται στους κρατουμένους ότι, από τη στιγμή που «θα σκεφθούν ελληνικά», το κράτος θα είναι «γενναιόψυχον» απέναντι τους.
Το 1951 μπαίνει με ένταση των μέτρων κατά της Αριστεράς. Στις 4 Ιανουαρίου, με Β.Διάταγμα, επαναφέρονται σε ισχύ τα άρθρα του Γ ψηφίσματος του 1946 και τα ΛΑ' και ΛΒ' ψηφίσματα του 1947, που αφορούν τον Τύπο. Τα επαναφερόμενα άρθρα προβλέπουν οριστική παύση εφημερίδων και περιοδικών, που «υπηρετούν την ανταρσίαν», τιμωρία των παραβατών από τα έκτακτα στρατοδικεία, με ποινές από ειρκτή ως και θάνατο, απαγόρευση να εκδοθεί οποιοδήποτε έντυπο χωρίς την άδεια του υπουργού Τύπου κ.λπ.
Την ίδια μέρα, συνέρχεται το Συμβούλιο Εφετών και αποφασίζει την παύση της εφημερίδας Δημοκρατικός, την κατάσχεση των επίπλων της, το κλείσιμο των γραφείων της κ.λ.π. Δύναμη 40 αστυνομικών με επικεφαλής αντεισαγγελέα και τρεις αστυνόμους πηγαίνει την ίδια μέρα στα γραφεία του Δημοκρατικού, στην οδό Μητροπόλεως, και εκτελεί την απόφαση. Στο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών αναφέρεται ότι από δημοσιεύματα του Δημοκρατικού «προκύπτει κατά τρόπον ανεπίδεκτον αμφισβητήσεως η άμεσος επαφή και συνεργασία της εφημερίδας ταύτης μετά της ηγεσίας του ΚΚΕ» και ότι «διά των δήθεν φιλειρηνικών συνθημάτων ενσπείρεται εντέχνως η ηττοπάθεια και η σύγχυσις μεταξύ του ελληνικού λαού».
(Ο Δημοκρατικός, που τον διευθύνουν στελέχη του ΚΚΕ, προπαγανδίζει τα συνθήματα για εσωτερική ειρήνευση, αμνηστία και διεθνή συνεννόηση και προβάλλει τις διακηρύξεις του Παγκόσμιου Συμβουλίου της Ειρήνης.)
