Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΗΣ:Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΑΣΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, σελίδα 137, αναφέρει

Η βασιλική οικογένεια δεν άκουγε ούτε τις πολυσήμαντες προειδοποιήσεις του Παπανδρέου ούτε την απειλητική βοή του δρόμου. Εφαρμόζοντας τακτική στρουθοκαμήλου, έκλεινε τα μάτια και τ’αυτιά της ακόμη και στον διεθνή θόρυβο που είχε ξεσπάσει στο εξωτερικό. Η δυναστεία είχε αποφασιστική ανάμειξη στο πραξικόπημα των εκλογών, είχε επιβάλει την επικράτηση του ευνοούμενου κόμματος και εννοούσε, αντί ν’ασχολείται με τις απειλές του «όχλου», να γευθεί τους καρπούς της νίκης. Και τους εγεύθη κατά κόρον… Περιττό βέβαια να αναφερθεί ότι η κυβέρνηση Καραμανλή, ευγνωμονούσα, ανταπέδωσε με μεγάλη απλοχεριά τις βασιλικές ευεργεσίες.
Στις 15 Μαρτίου 1962 η (νόθος) πλειοψηφία της Βουλής εψήφισε – κατ’απαίτηση της Φρειδερίκης – νόμο περί συστάσεως προικός για την πριγκίπισσα Σοφία. Το ποσό που επιβάρυνε τον δημόσιο προϋπολογισμό ορίστηκε σε 300.000 δολάρια. Αλλά διατέθηκαν πολλαπλάσια του ποσού τούτου για τις δαπάνες του γάμου που χαρακτηρίστηκε «ο γάμος του αιώνα».
Ο παραμυθένιος γάμος της Σοφίας με τον Ισπανό έκπτωτο πρίγκιπα Δον Χουάν-Κάρλος υπήρξε το πιο πολυτελές, φανταχτερό και πολυδάπανο πανηγύρι που έγινε στην Ευρώπη και στην Αμερική κατά τον εικοστό αιώνα. Κατά την εφημερίδα Νταίηλυ Μαίηλ του Λονδίνου «αι Αθήναι έδιναν την εντύπωση γιγαντιαίου καρναβαλιού». Ο απεσταλμένος της ίδιας εφημερίδας υπολόγισε τις δαπάνες του γάμου σε 2.800.000 δολάρια, που φυσικά πληρώθηκαν από το δημόσιο ταμείο. Παραθέτουμε μερικές χαρακτηριστικές λεπτομέρειες. Στους γάμους εκλήθησαν και παρέστησαν 32 εν ενεργεία βασιλιάδες και πρίγκιπες και 100 εστεμμένοι ή πρίγκιπες έκπτωτοι. (Μεταξύ αυτών ήταν και κάποιος διεκδικητής του μη υπάρχοντος Θρόνου της … Βραζιλίας). Επίσης, 3.000 Ισπανοί αριστοκράτες… Για τη μεταφορά της νύφης και του πατέρα της, που την συνόδευσε στην εκκλησία, χρησιμοποιήθηκε χρυσή άμαξα συρόμενη από έξι χρυσοκεντημένα λευκά άλογα. Για τη διακόσμηση των δύο ναών (ορθοδόξου και καθολικού) χρειάσθηκαν 80.000 τριαντάφυλλα και γαρίφαλα. Για την εκμαίευση πλούσιων δώρων απλώθηκε ένα πυκνό και πιεστικό δίχτυ εντός και εκτός Ελλάδας. Οργανώσεις, ιδρύματα, τράπεζες, οργανισμοί, σχολεία, ορφανοτροφεία, γηροκομεία, βρεφοκομεία, νοσοκομεία υποχρεώθηκαν να αποστείλουν δώρα. Όλοι επίσης οι προσκληθέντες γαλαζοαίματοι (έκπτωτοι και εν ενεργεία), εφοπλιστές, βιομήχανοι και άλλοι εχάρισαν ένα πραγματικό βουνό από κοσμήματα και πολύτιμους λίθους. Η Αγγλίδα δημοσιογράφος κ.Ρεντ έγραψε ότι «τα δώρα που απεστάλησαν στους νεόνυμφους ήσαν τόσα πολλά, ώστε να τους διατηρήσουν βαθύπλουτους σ’όλη τους τη ζωή». Μερικές εβδομάδες πριν από τους γάμους, η βασίλισσα Φρειδερίκη με τη Σοφία πήγαν στο Παρίσι και στο Λονδίνο για «ψώνια». Όταν γύρισαν, κάποιος αδιάκριτος δημοσιογράφος στο αεροδρόμιο είχε την υπομονή να μετρήσει 120 βασιλικές αποσκευές. Και επειδή έγινε θόρυβος στον Τύπο εξεδόθη ανακοίνωση του βασιλικού αυλαρχείου  που διευκρίνιζε ότι οι 120 βαλίτσες περιείχαν δώρα ομογενών (εφοπλιστών) του Λονδίνου προς τη μελλόνυμφη πριγκίπισσα…
(Την ίδια εποχή, γυμνασιάρχης ακριτικής περιοχής στη Βόρεια Ελλάδα απηύθυνε δραματική έκκληση προς το Παγκόσμιο Συμβούλιου Εκκλησιών, επισημαίνοντας ότι «οι μαθηταί του γυμνασίου κατέστησαν πραγματικοί σκελετοί εκ της πείνης».)
Αλλά η αφαίμαξη του ελληνικού προϋπολογισμού δεν περιορίστηκε μόνο στους γάμους του αιώνα.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 1962, η κυβέρνηση αύξησε τη βασιλική χορηγία από 384.000 δολάρια το χρόνο σε 567.000 δολάρια. Εθέσπισε επίσης ειδική χορηγία προς τον –τότε- διάδοχο Κωνσταντίνο: 83.000 δολαρίων το χρόνο. Όταν υπομνησθεί ότι , την ίδια εποχή των «παχιών αγελάδων» για τη βασιλική οικογένεια, η κυβέρνηση απέρριπτε αιτήματα των λαϊκών τάξεων για αύξηση των καθηλωμένων αμοιβών τους κατά 10-20% δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί το κύμα δυσφορίας που προκάλεσαν οι γενναιοδωρίες της Δεξιάς προς το Παλάτι και η ερμηνεία της συναλλαγής που δόθηκε στις σχέσεις κυβερνήσεως και Θρόνου.
Ο δυτικοευρωπαϊκός Τύπος που ασχολήθηκε – με έντονα σαρκαστικά σχόλια – με τα οικονομικά της ελληνικής βασιλικής οικογένειας και ειδικά με την απομυζητική δεξιοτεχνία της Φρειδερίκης, κατέταξε τη δυναστεία της Ελλάδας στην τέταρτη θέση, έπειτα από τις βασιλικές οικογένειες της Ολλανδίας, της Μεγάλης Βρετανίας και του Βελγίου και πολύ υψηλότερα από τις δυναστείες των (φτωχών) σκανδιναβικών χωρών! Αλλά η κατάταξη αυτή δεν αποδίδει σωστά την πραγματικότητα. Γιατί στηρίζεται στην απλή σύγκριση μόνο των επίσημων βασιλικών χορηγιών.
Στην Ελλάδα όμως τα βασιλικά έσοδα, με διάφορα προνόμια και δωρεές από το κράτος, φθάνουν σε πολλαπλάσιο της χορηγίας των 567.000 δολαρίων του βασιλιά και των 83.000 του διαδόχου. Ένα από τα προνόμια είναι η πλήρης δασμολογική και φορολογική απαλλαγή. Για όποιον ξέρει το επαχθές ελληνικό δασμολόγιο για τα εισαγόμενα εκ του εξωτερικού είδη δεν είναι υπερβολή ότι το Δημόσιο έχανε πολλά εκατομμύρια (δολάρια) κάθε χρόνο από τα άνευ δασμού παντός είδους αγαθά που εισήγαγε η βασιλική οικογένεια. Εκτός της δασμολογικής και φορολογικής ατελείας το ελληνικό δημόσιο καταβάλλει (ακόμη) τις δαπάνες συντηρήσεως των πολλών ανακτόρων της βασιλικής οικογένειας. Και δεν είναι λίγα. Το κράτος είχε δωρίσει το ανάκτορο Κερκύρας (για της θερινές διακοπές) ,ια μεγάλη έπαυλη στο Ψυχικό (για ιδιαίτερη κατοικία της Ειρήνης), ένα κυνηγετικό περίπτερο στον Υμηττό, μια βίλα στο νησί Πεταλοί, άλλη βίλα στη Ρόδο. Εκτός απ’αυτά και από τα ανάκτορα Τατοϊου με το τεράστιο κτήμα τους, η Φρειδερίκη εζήτησε και της παραχωρήθηκε για να «εφησυχάζει» η ιστορική μονή Αστερίου, ένα πανάρχαιο βυζαντινό μνημείο. Επίσης, το κράτος προσέφερε στον διάδοχο Κωνσταντίνο το ιστορικό ανάκτορο της Δουκίσσης της Πλακεντίας. Μετά το βασιλικό πραξικόπημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967, που εψύχρανε τις σχέσεις δυναστείας και Χούντας, ο Σάββας Κωνσταντόπουλος έγραψε σ’επιστολή του προς τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο:
«Ο Θρόνος επίεζε συνεχώς τον Καραμανλή με αξιώσεις παροχών. Η Φρειδερίκη ήθελε να κτισθούν ανάκτορα εις πλείστα σημεία της Ελλάδος, Θεσσαλονίκην, Ιωάννινα, Κέρκυραν, Ρόδον κ.λ.π…». και κατέληγε: «Δεν θα επεκταθώ επί άλλων θεμάτων, διότι δεν πρέπει να υπάρχουν εις γραπτόν κείμενον» (Ελεύθερος Κόσμος,  24 Ιουλίου 1968).
Η απληστία της βασιλικής οικογένειας (θα πρέπει ίσως να εξαιρέσουμε τον ίδιο τον βασιλιά Παύλο) δεν περιοριζότανε στην αλυσίδα των ανακτόρων και τις βυζαντινές εικόνες (που ήσαν η συλλεκτική αδυναμία της βασίλισσας). Εξεμαίευσε από το κράτος την προσφορά ενός αεριωθούμενου αεροπλάνου αξίας 1.500.000 δολαρίων, εντός ελικοπτέρου, δύο «Ντακότα» και ενός στολίσκου από παντός είδους σκάφη. Το βασιλικό ζεύγος εστέγαζε πολλές δεκάδες αυτοκίνητα, μεταξύ των οποίων και δύο Ρόλς Ρόυς.
Η βασιλική αξιοπρέπεια δεν ήταν πολύ μεγάλο εμπόδιο για την διεύρυνση του κύκλου των δωρητών πέρα από το δύσμοιρο ελληνικό κράτος. Ένας Έλληνας εφοπλιστής, που τώρα ζει στην Ελλάδα, διηγείται το εξής περιστατικό:
«Ήταν η περίοδος της προετοιμασίας του εορτασμού της εκατονταετηρίδος της ελληνικής μοναρχίας (1963) και ο Νιάρχος, ευρισκόμενος στην Αθήνα, μετέβη στα ανάκτορα Τατοϊου για να επισκεφθεί τον βασιλέα Παύλο. Ενώ περίμενε στην αίθουσα αναμονής τον πλησίασε ο διάδοχος Κωνσταντίνος, ο οποίος χωρίς άλλη εισαγωγή ρώτησε τον εφοπλιστή:
-          Τι δώρο σκέπτεστε να κάνετε στον πατέρα μου για την εκατονταετηρίδα; Μισοξαφνιασμένος ο Νιάρχος απάντησε με υπεκφυγές, διαβεβαιώνοντας, ωστόσο, τον τότε διάδοχο ότι το «δώρο θα είναι αντάξιο» του βασιλέα κ.λ.π. κ.λ.π.
-          Να σας πω εγώ τι δώρο να κάνετε του πατέρα μου, λέγει ο Κωνσταντίνος. Θέλει ένα μεγάλο γιότ, σαν την «Κρεολή», αλλά πιο σύγχρονο. Πάντα το ζητά και δεν μπορούν να βρεθούν τα χρήματα. Θα ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσατε να το κάνετε.
Ο Νιάρχος κατάλαβε. Και όταν μετά από λίγες ημέρες πήγε στο Λονδίνο πληροφόρησε μερικούς Έλληνες εφοπλιστές για την «επιθυμία» του βασιλιά. Ο Ιωάννης Καράς έγινε έξω φρενών, γιατί «θέλει ένα διάβολο λεφτά αυτή η δουλειά», αλλά ο Μαυρολέων ανέλαβε να τακτοποιήσει το θέμα «κατά τον καλύτερο τρόπο». Μετά από αρκετές εβδομάδες, ο Νιάρχος βρισκόταν πάλι στην Αθήνα και είχε, πάλι, συνάντηση με τον Παύλο. Φεύγοντας και αποχαιρετώντας τον βασιλέα του λέει: «Μεγαλειότατε, ελπίζω εντός των ημερών να είμαι σε θέση να σας ανακοινώσω ευχάριστα για κείνο το θέμα».
-          Ποιο θέμα; Ρωτά ο Παύλος.
-          Το γιότ που εκδηλώσατε επιθυμία.
Έκπληκτός ο Παύλος δηλώνει ότι δεν έχει ιδέα και ότι ουδέποτε σκέφθηκε για γιότ ή κανένα άλλο «ανάλογο» δώρο. Ο Νιάρχος του απαντά ότι ο Κωνσταντίνος ήταν εκείνος ο οποίος του «διαβίβασε» τη βασιλική επιθυμία. Αρκετά ενοχλημένος ο Παύλος φωνάζει τον τότε διάδοχο, ο οποίος – αρκετά ταραγμένος – αποκαλύπτει ότι «η μητέρα» του είπε να μιλήσει «στον κύριο Νιάρχο» για το γιότ κ.λ.π. Ο Παύλος δεν θέλησε να δώσει συνέχεια, παρακάλεσε όμως τον Νιάρχο «να ματαιωθή το δώρο των εφοπλιστών».