ΣΠΥΡΟΣ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ

Πρώτη τορπίλη από τα Δωδεκάνησα

Κανένας δεν έχει πιστέψει ότι πραγματικοί λόγοι υγείας υπο­χρέωναν τον Βενιζέλο να μην πάρει μέρος στην κυβέρνηση. Πραγ­ματικά, ο αρχηγός των Φιλελευθέρων υποφέρει από στηθάγχη, που, μετά 14 χρόνια, θα τον οδηγήσει στον τάφο. Όλοι όμως ξέ­ρουν ότι, πριν από μερικές μέρες, επέμενε να παραμείνει πρω­θυπουργός και να αντιμετωπίσει από τη θέση αυτή όλες τις δυ­σκολίες και τις αντιδράσεις. Είναι φανερό λοιπόν ότι κάτι άλλο έχει στον νου του ο Βενιζέλος. Πικραμένος από την άρνηση των άλλων αρχηγών να συνεργαστούν με τη δική του κυβέρνηση, προ­τιμά να κρατήσει ελεύθερα τα χέρια του για να διαλύσει, την κα­τάλληλη στιγμή, τον συνασπισμό του Κέντρου, που τον θεωρεί, εξάλλου, βραχύβιο.

    Ήδη, η άρνηση του αρχηγού του μεγαλυτέρου κόμματος του συνασπισμού να αναλάβει τη θέση του στην κυβέρνηση μειώνει το κύρος της και δημιουργεί κατάσταση αβεβαιότητας. Αλλά ο Βενιζέλος δεν αργεί να εξαπολύσει την πρώτη επίθεση του: Στις 20 Απριλίου, τα μέλη του Συντονιστικού Συμβουλίου, ενώ συνε­δριάζουν, πληροφορούνται ότι ο αρχηγός των Φιλελευθέρων έχει δηλώσει στη Λέρο ότι δίνει μόνο ενάμιση μηνός ζωή στην κυβέρ­νηση Πλαστήρα. Όπως είναι φυσικό, δημιουργείται αμέσως σά­λος. Οι ΕΠΕΚικοί και οι παπανδρεϊκοί ζητούν από τον εκπρόσω­πο των Φιλελευθέρων, Κωστόπουλο, να επικοινωνήσει αμέσως με τον αρχηγό του και να μάθει τι έχει ακριβώς πει. Ο Κωστόπουλος πραγματικά σπεύδει να τηλεφωνήσει στον Βενιζέλο και εκείνος τον... καθησυχάζει: Δεν συνέβη τίποτε, οι δημοσιογράφοι παρεξήγησαν ένα αστείο του. Φυσικά, το «αστείο» του Βενιζέ­λου έχει γίνει το κύριο θέμα των δεξιών εφημερίδων, που ζητούν ευκαιρία για να κλονίσουν το κύρος της κυβερνήσεως. Την άλλη μέρα, επιστρέφοντας στην Αθήνα, ο Βενιζέλος επισκέπτεται τον Πλαστήρα για να του δώσει εξηγήσεις: Ήταν πραγματικά ένα αστείο που έκανε με τον Τουρκοβασίλη. Το «ατύχημα» ήταν ότι τα «αστεία» τα έλεγαν μπροστά στους δημοσιογράφους. Εκεί­νοι. .. τα πήραν στα σοβαρά και τα τηλεγράφησαν στις εφημερί­δες τους...

Ευφορία

Προς το παρόν πάντως φαίνεται ότι η κυβέρνηση στέκεται καλά. Στις 17 Απριλίου είχαν αρχίσει οι εργασίες της Βουλής, όπου ο βα­σιλιάς εκφωνεί τον λόγο του Θρόνου, ανταλλάσσοντας θερμές χειραψίες με τον πρωθυπουργό. Η γραφική, λαϊκή φυσιογνωμία του Μαύρου Καβαλάρη, με τα άσπρα μουστάκια και το τίμιο βλέμ­μα, δημιουργούν ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης. Εκατοντάδες συνωστίζονται στην είσοδο της Βουλής για να εξασφαλίσουν μια θέ­ση στα θεωρεία και να παρακολουθήσουν τις εργασίες του ανανεωμένου Κοινοβουλίου. Και ο Βενιζέλος είναι εκεί, στις πρώτες γραμμές των βουλευτών της συμπολιτεύσεως, αλλά αποφεύ­γει να λάβει τον λόγο.

    Ένας τίμιος λοιπόν πρωθυπουργός, που έχει συμφιλιωθεί με τον βασιλιά και που έχει την υποστήριξη των Συμμάχων. Γιατί δεν θα τηρήσει τον λόγο του για κοινωνική δικαιοσύνη, ειρήνευση, αμνη­στία, πάταξη των κερδοσκόπων; - σκέφτονται χιλιάδες πικραμέ­νοι σε ολόκληρη τη χώρα. Για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι Σύμμαχοι είναι στο πλευρό του, ο ένας μετά τον άλλο σπεύδουν να εκφράσουν την ικανοποίησή τους που σχηματίστηκε η νέα κυ­βέρνηση. Πρώτο το Στέητ Ντηπάρτμεντ με τον εκπρόσωπο του Μακ Ντέρμοτ. και το Φόρεϊν Όφις αμέσως κατόπιν:

«Μολονότι Μ. Βρετανία - δηλώνει ο εκπρόσωπος του αγ­γλικού Υπουργείου Εξωτερικών - απέσχεν επιμόνως από οιονδήποτε σχόλιον επί της μορφής της μετεκλογικής κυ­βερνήσεως, αποτελεί κοινόν μυστικόν ότι η βρετανική κυβέρνησις πιστεύει ότι η κυβέρνησις συνασπισμού των κομ­μάτων του Κέντρου απηχεί περισσότερον πιστώς τας επιθυμίας του ελληνικού λαού. Αποτελεί επίσης κοινήν άποψιν ότι η ευρυτέρα αυτή κυβέρνησις θα είναι επαρκώς ενισχυμένη κατά τας παρούσας επαφάς με το Βελιγράδι επί ζητημάτων ως είναι το άνοιγμα της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης - Γευγελής», (Εφημερίδες, 18 Απρι­λίου 1950.)

    Παρόλο ότι από την ελληνική πλευρά είχε τεθεί ως όρος για τη βελτίωση των σχέσεων με τη Γιουγκοσλαβία η επιστροφή των παι­διών που έχουν μεταφερθεί εκεί από τον Δημοκρατικό Στρατό, οι Γιουγκοσλάβοι επίσημοι, βέβαιοι ότι θα υπάρξει συνεννόηση, δεν υστερούσαν σε εκδηλώσεις ικανοποιήσεως για τη νέα κυβέρνηση. Στις 20 Απριλίου, ο επιτετραμμένος της Γιουγκοσλαβίας, Σέχοβιτς. επισκέπτεται τον Πλαστήρα και, μαζί με τα συγχαρητήρια της κυβερνήσεως του, του διαβιβάζει και μήνυμα του Τίτο: Η γιου­γκοσλαβική κυβέρνηση είναι έτοιμη να στείλει πρεσβευτή στην Αθήνα - τονίζει ο Πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας - αν και η ελληνι­κή στείλει στο Βελιγράδι.

    Πιο ενθουσιασμένος απ' όλους για τη νέα κυβέρνηση φαίνε­ται ο Γκραίηντυ, που τόσο είχε κοπιάσει για να της ανοίξει τον δρόμο. Δεν περιορίζεται στην καθιερωμένη επίσκεψη στον νέο πρωθυπουργό. Σε αποκλειστική του συνέντευξη στο Βήμα, στις 22 Απριλίου, δηλώνει:

«Μου έκαμεν εντύπωσιν η ενεργητικότης του πρωθυ­πουργού και των συνεργατών του, η εκ μέρους των κατανόησις των ελληνικών προβλημάτων και η απόφασίς των να προχωρήσουν εις το έργον της ανασυγκροτήσεως. Ιδιαιτέραν εντύπωσιν μου επροξένησεν η εκ μέρους των Ελλή­νων επισήμων κατανόησις του πνεύματος και των αρχών επί των οποίων βασίζεται η αμερικανική πολιτική βοηθείας, ως και η ισχυρά απόφασίς των να λάβουν τα αναγκαία μέ­τρα διά να καταστήσουν αποδοτικήν την βοήθειαν».