Άλλες τορπίλες
Αλλά ακριβώς αυτή η εγκαρδιότητα των Αμερικανών, των Άγγλων και των Γιουγκοσλάβων απέναντι στην κυβέρνηση Πλαστήρα την κάνει ακόμα πιο ύποπτη στους Σοβιετικούς, στους άλλους Ανατολικούς και στο ΚΚΕ. Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας χαρακτηρίζει τον Έλληνα πρωθυπουργό «λακέ της Γουώλ Στρητ» και ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ «απατεώνα, ψευτοδημοκράτη, φαυλοκράτη, διάδοχο του Τσαλδάρη». Ο Ζαχαριάδης, μαινόμενος κατά του Πλαστήρα, γράφει στην απόφαση του πολιτικού γραφείου του ΚΚΕ της 26ης Απριλίου:
«Η κυβέρνηση Πλαστήρα – Παπανδρέου – Βενιζέλου - Τσουδερού αποκαλύφθηκε, από το πρώτο κιόλας βήμα της, σαν τυφλό όργανο της αμερικανοκρατίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής θέλουν την Ελλάδα οικονομικά - αγροτικά εξάρτημα τους και αγορά για τα προϊόντα τους, γι'αυτό και αποκρούουν στην πραγματικότητα την εκβιομηχάνιση της χώρας. Πολιτικά τη θέλουν αποικία, που θα προσφέρει κρέας για τα κανόνια τους (...). Η κυβέρνηση του "Κέντρου", με όλα τα παρακλάδια, κι αυτά που στέκονται έξω από την κυβέρνηση, υποτάχθηκαν σ'αυτή τη θέληση της αμερικανοκρατίας (...). Η κυβέρνηση Πλαστήρα και Σία πρωταθλητής και εφαρμοστής στην πολιτική της δουλείας και της προδοσίας». (40 χρόνια..., σ.584-600.)
Εκτός όμως από την έξαλλη επίθεση του Ζαχαριάδη - ο οποίος δεν προσαρμόζεται ακόμα στην ιδέα ότι το ΚΚΕ, ιδιαίτερα μετά την ήττα του, δεν μπορεί να παίζει καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας, τουλάχιστον για ένα μεγάλο διάστημα, και οφείλει να διευκολύνει τη δημοκρατική πορεία στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας - και από τη μετριοπαθή Αριστερά, ελληνική και ξένη, εκφράζονται αμφιβολίες αν οι διάφοροι ισχυροί παράγοντες θα αφήσουν την ΕΠΕΚ να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Έτσι, η επιθεώρηση Νιου Σταίητσμαν, της Αριστεράς του Εργατικού Κόμματος της Αγγλίας γράφει ότι η κυβέρνηση Πλαστήρα «δεν θα παράσχει οιανδήποτε ουσιαστικών ικανοποίησιν εις την μεγάλην εκείνην μερίδα των Ελλήνων εκλογέων οι οποίοι εψήφισαν κατά των συντηρητικών κομμάτων και των προσώπων που διεξήγαγαν τον Εμφύλιον Πόλεμον. Η κυβέρνησις του κ.Πλαστήρα είναι καλυτέρα από την κυβέρνησιν του κ.Βενιζέλου, αλλά δεν είναι πολύ καλύτερα. Ο κ.Παπανδρέου, ο οποίος είναι βαθιά εμπλεγμένος εις την ωμήν και εκδικητικήν πολιτικήν των τελευταίων ετών, κατέχει το Υπουργείο Εσωτερικών, όπερ ελάχιστην καλήν υπόσχεσιν παρέχει εις τους χιλιάδας των πολιτικών κρατουμένων της Μακρονήσου και άλλων στρατοπέδων συγκεντρώσεως».
Αφού υπογραμμίζει ότι ο Παπανδρέου ανέλαβε τον έλεγχο και των ενόπλων δυνάμεων, η αγγλική επιθεώρηση καλεί τον Πλαστήρα, που «είναι έντιμος και ένθερμος φιλελεύθερος και πατριώτης», να «κουνηθή» για να μη γίνει απλώς το «ευϋπόληπτον προκάλυμμα της Ακρας Δεξιάς, με Αυλήν τόσον πολύ φοβισμένην όσον είναι σήμερον έναντι του ελληνικού λαού και με Αμερικανούς βλέποντας κάθε ελληνικήν αντιπολίτευσιν ως κομμουνιστικήν μηχανορραφίαν...». (ΤοΒήμα, 21 Απριλίου 1950.)
Ειρήνευση
Ο Πλαστήρας, με το λαϊκό του αισθητήριο και με τη στενή επαφή που έχει με τους ανθρώπους, αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική του επιτυχία θα κριθεί κυρίως στον τομέα της ειρηνευσεως της χώρας. Εξάλλου, την ίδια αντίληψη είχαν και οι περισσότεροι παράγοντες της ΕΠΕΚ, που η εκλογική τους βάση έχει κυρίως ΕΑΜική προέλευση. Προσωπικά ο Πλαστήρας, ανθρωπιστής, χριστιανός, ασκητικός, ακόμα και προληπτικός, με οδυνηρές εμπειρίες από τις εθνικές περιπέτειες του 1915-35, κατέχεται από την πεποίθηση ότι δεν θα πρέπει να χυθεί σταγόνα αίμα όσο θα είναι αυτός πρωθυπουργός.
Αλλά, σ' αυτόν ακριβώς τον τομέα της ειρηνεύσεως, θα συναντήσει τις μεγαλύτερες αντιδράσεις και υπονομεύσεις. Την ίδια μέρα που ανέλαβε την Αρχή, οι στρατιωτικές Αρχές έστειλαν στην Αίγινα εκτελεστικό απόσπασμα για να παραλάβει και να εκτελέσει θανατοποινίτες πολιτικούς κρατουμένους. Ταυτόχρονα, υπήρχαν πληροφορίες ότι θα έπαιρναν θανατοποινίτες για εκτέλεση και από άλλες φυλακές. Στην Αίγινα και στις Φυλακές Αβέρωφ, οι πολιτικοί κρατούμενοι, με κραυγές από τα παράθυρα, καλούσαν σε βοήθεια και διαμαρτύρονταν. Ο Πλαστήρας ειδοποιήθηκε από τους συγγενείς των κρατουμένων και από βουλευτές και διέταξε αμέσως την αναστολή των εκτελέσεων.
Στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο, η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να αντικαταστήσει αμέσους όλους τους διοικητές των ταγμάτων της Μακρονήσου. Την απόφαση αυτή είχε κατ'αρχάς πάρει η προηγούμενη κυβέρνηση Βενιζέλου, ύστερα από την έκθεση που υπέβαλαν οι πέντε υπουργοί της που επισκέφτηκαν το νησί και ύστερα από μια επίσκεψη του υφυπουργού «παρά τω πρωθυπουργώ» Εμμανουήλ Κοθρή, στο 401 Νοσοκομείο, όπου είχαν κηρύξει απεργία πείνας εφτά βαριά άρρωστοι από τα βασανιστήρια της Μακρονήσου πολιτικοί εξόριστοι (ανάμεσα στους οποίους και ο Μίκης Θεοδωράκης). Επίσης, στην πρώτη σύσκεψη της αρμόδιας από υπουργούς επιτροπής αποφασίστηκε κατ' αρχάς να απομακρυνθούν από τη Μακρόνησο οι 4.700 πολιτικοί εξόριστοι και να μεταφερθούν σε άλλο νησί. (Η απόφαση αυτή εφαρμόστηκε τελικά τον Ιούλιο, με τη μεταφορά των πολιτικών εξόριστων στον Άγιο Ευστράτιο.) Εξάλλου, ο υπουργός Δικαιοσύνης διέταξε να σταματήσει η μεταφορά πολιτικών κρατουμένων από άλλες φυλακές στη Γυάρο, όπου ήδη βρίσκονταν 9.500. Τα μέτρα αυτά, ενώ δεν ικανοποιούσαν ούτε την Αριστερά ούτε τα στελέχη της ΕΠΕΚ, προκαλούσαν τις έντονες αντιδράσεις της Δεξιάς. Ο δεξιός Τύπος μιλούσε για παράδοση στον κομμουνισμό και ο Κανελλόπουλος στις 25 Απριλίου 1950, δήλωνε στη Βουλή ότι η κυβέρνηση δεν εκφράζει το εθνικό συμφέρον και ότι επιδιώκει να κολακεύσει την Αριστερά. Έτσι, από την πρώτη στιγμή, ο Πλαστήρας βρίσκεται «μεταξύ δύο πυρών». Πιο επικίνδυνη όμως είναι η φωτιά που κρυφοκαίει μέσα στην ίδια την κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου