ΣΠΥΡΟΣ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ

Αντιδράσεις της Αριστεράς

Οι επίσημες αντιδράσεις της ΕΔΑ για τις εκτελέσεις είναι έντονες και σοβαρές, αλλά ήπιες στη φρασεολογία, προσαρμοσμένες στις τότε συνθήκες. Στις ανακοινώσεις της προβάλλεται περισσότερο η ανάγκη για γαλήνευση της χώρας, παρά εκείνο που είναι πια ένα τετελεσμένο συνταρακτικό γεγονός.

Το βράδυ της Δευτέρας 31 Μαρτίου 1952, την άλλη μέρα δη­λαδή από τις εκτελέσεις, στη συνεδρίαση της Βουλής, ο πρόεδρος της ΕΔΑ ζητά να του δοθεί ο λόγος πριν από την ημερήσια διάτα­ξη. Ο πρόεδρος της Βουλής αρνείται. Ύστερα από αυτό, οι οχτώ βουλευτές της ΕΔΑ αποχωρούν από τη συνεδρίαση, ακολουθού­μενοι και από τον ανεξάρτητο Μιχάλη Κύρκο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αφού καταθέτουν σχετικό έγγραφο στο προεδρείο. Η έγγραφη διαμαρτυρία τους για τις εκτελέσεις καταλήγει με έκ­κληση προς

«τους αντιπροσώπους του έθνους, όσους πιστεύουν εις την εθνικήν ανάγκην της ειρηνεύσεως του τόπου, να αντικρύσουν το ελληνικό πρόβλημα ψύχραιμα, χωρίς προκαταλή­ψεις και φανατισμούς, παραμερίζοντες τας ξενικάς επεμ­βάσεις».

Τέλος ζητούν να δοθεί Γενική Αμνηστία. Ο Συναγερμός, και μετά την παραίτηση του Σακελλαρίου, εξα­κολουθεί ν'απέχει από τις συνεδριάσεις της Βουλής. Το Υπουρ­γείο Αμύνης έχει αναλάβει ο Βενιζέλος. (Στις 10 Απριλίου, θα ορι­στεί υφυπουργός Εθνικής Αμύνης ο Γ.Μαύρος, που, ύστερα από τρεις μήνες, στις 24 Ιουλίου, θα γίνει υπουργός.) Ο Βενιζέλος ανα­στέλλει αμέσως την ισχύ της διαταγής του Σακελλαρίου, που έχει προκαλέσει την οργή του Παπάγου. Ο Συναγερμός όμως δεν ικα­νοποιείται από την αναστολή και συνεχίζει την αποχή του, αξιώ­νοντας πλήρη ανάκληση της διαταγής. Κατά βάθος, η τακτική του Συναγερμού αποβλέπει στο να δημιουργηθεί κρίση για να επι­σπευσθούν οι εκλογές.

Εξάλλου, όπως είδαμε, ο Συναγερμός αποφεύγει να πάρει κα­θαρή θέση στο θέμα των εκτελέσεων, γιατί πάντα αποβλέπει να «αγρεύσει» και ψήφους από αριστερό και κεντροαριστερό κόσμο, καλλιεργώντας την αντίληψη ότι μόνο ο Παπάγος μπορεί να εφαρμόσει την πολιτική της λήθης.

Το ΣΚΕΛΔ, που δεν αντιπροσωπεύεται στη Βουλή, αντιδρά στις εκτελέσεις με ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του, με την οποία κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «ανοίγει μίαν νέαν σελί­δα αίματος εις την Ιστορίαν μιας χώρας διψώσης ειρήνην».

Σ'όλες τις φυλακές της χώρας οι πολιτικοί κρατούμενοι έχουν κηρύξει απεργία πείνας, φωνάζουν ολόκληρη σχεδόν την ημέρα ρυθμικά συνθήματα διαμαρτυρίας για τις εκτελέσεις, και σε ορι­σμένες (Αβέρωφ κ.λ.π.) έχουν βάλει μαύρα πανιά στα παράθυ­ρα.

Πιο έντονη και βίαιη είναι η αντίδραση του ΚΚΕ. Ο ραδιο­σταθμός του από το εξωτερικό χαρακτηρίζει τον Πιουριφόυ «γκάγκστερ», τους Πλαστήρα και Βενιζέλο «δήμιους», που «παζάρεψαν το κεφάλι του Μπελογιάννη για να μείνει η κυβέρνηση τους» και ανοίγουν τον δρόμο στον Παπάγο. Το ίδιο περιεχόμενο έχουν και οι εκπομπές στα ελληνικά της Μόσχας και άλλων χωρών της Αν.Ευρώτυης, ενώ σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες οργανώνονται διαδηλώσεις εναντίον της ελληνικής κυβερνήσεως και των Αμερι­κανών για τις εκτελέσεις στην Ελλάδα.