Δράση του ΚΚΕ και συλλήψεις
Αναφερθήκαμε ήδη στη δίωξη από την κυβέρνηση του Συναγερμού των νόμιμων εκδηλώσεων της Αριστεράς, με τη μέθοδο των εκτοπίσεων από τις επιτροπές ασφαλείας ή των απολύσεων δημάρχων και δημοτικών και κοινοτικών συμβούλων «διά λόγους δημοσίου συμφέροντος». Υπάρχει όμως και η αυτόνομη δράση των οργανώσεων του «εκτός νόμου» ΚΚΕ. Για αρκετά χρόνια το ΚΚΕ διατηρεί ξεχωριστές από την ΕΔΑ οργανώσεις, που αναπτύσσουν δική τους δραστηριότητα και έχουν ιδιαίτερο καθοδηγητικό κέντρο μέσα στην Ελλάδα. Η απόφαση της «4ης πλατιάς Ολομέλειας της Κ.Ε. του ΚΚΕ», που έγινε στο εξωτερικό τον Δεκέμβριο του 1953, αναφέρει ανάμεσα σε άλλα:
«Πρέπει θαρραλέα και αποφασιστικά να δημιουργούμε παντού, να στερεώνουμε και να σφυρηλατούμε, μέσα στις συνθήκες της παρανομίας, τις γερές, μαζικές, παράνομες κομματικές οργανώσεις που θα δυναμώνουν καθημερινά τη σύνδεση τους με τον λαό, θα τον διαφωτίζουν και θα οργανώνουν τους αγώνες του, απ'τους πιο μικρούς μέχρι τους πιο μεγάλους, ενάντια στην αμερικανοκρατία και την αμερικανοδουλεία, θα ενώνουν τον λαό στο πατριωτικό μέτωπο (...). Οι γερές, μαζικές παράνομες κομματικές οργανώσεις θα πρέπει να στηρίζονται απαρέγκλιτα στις αρχές της μπολσεβίκικης συνωμοτικότητας και της σιδερένιας επαγρύπνησης». (Σαράντα Χρόνια του ΚΚΕ, σ. 636.)
Η παράλληλη δράση παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ προκαλεί ζητήματα και δυσκολίες στην ΕΔΑ. Και, φυσικά, η αντιμετώπισή τους από τις καταδιωχτικές Αρχές είναι αμείλικτη. Στα τέλη Σεπτεμβρίου, το Υπουργείο Εσωτερικών ανακοινώνει ότι πιάστηκε το καταζητούμενο στέλεχος του ΚΚΕ Γιώργος Γεωργίου που, σύμφωνα με τις πληροφορίες της αστυνομίας, είχε οργανώσει κρύπτη σε σπίτι της οδού Λένορμαν και είχε εγκαταστήσει εκεί παράνομο εκδοτικό μηχανισμό. Στις 26 Νοεμβρίου, η Ασφάλεια Αθηνών πιάνει τρεις νεαρούς, που προσπαθούν να τοποθετήσουν στον λόφο του Στρέφη φωτεινή επιγραφή με 200 λαμπιόνια, με το σύνθημα «Ζήτω τα 35 χρόνια του ΚΚΕ». Το άλλο βράδυ, στη Βουλή, οι δημοσιογράφοι βλέπουν τον διευθυντή της Ασφάλειας Θ.Ρακιντζή να ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του υπουργού Εσωτερικών, την ώρα που το Σώμα συνεδρίαζε. Ο Λυκουρέζος σηκώνεται από τη θέση του, στα υπουργικά εδώλια, λέει κάτι στον Μαρκεζίνη και εκείνος αμέσως ενημερώνει τον Παπάγο. Οι δημοσιογράφοι νομίζουν πως η υπόθεση έχει σχέση με τις συλλήψεις για τις φωτεινές επιγραφές. Την άλλη μέρα, όμως, ο Π.Λυκουρέζος καλεί σε συνέντευξη Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους για να τους ανακοινώσει ότι οι Αρχές Ασφαλείας έπιασαν τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Μιλτιάδη Ζαχαράτο και Δημήτρη Δάλλα και άλλα κομμουνιστικά στελέχη (Χρ.Παπαπάνου κ.λ.π.). Ο υπουργός των Εσωτερικών χαρακτηρίζει τις συλλήψεις αυτές «καίριον πλήγμα κατά του παρανόμου μηχανισμού του ΚΚΕ».
Βέβαια, όλες αυτές οι τυμπανοκρουσίες δίνουν στις υποθέσεις ς των συλλήψεων στελεχών του ΚΚΕ μεγαλύτερες διαστάσεις από εκείνες που πραγματικά έχουν. Το ΚΚΕ δεν διαθέτει, την εποχή αυτή, άλλες δυνατότητες από το να επιχειρεί να αναπτύσσει την επιρροή του σε εργατικά σωματεία και άλλες οργανώσεις. Και αυτός είναι ο προσανατολισμός του.
Τον Αύγουστο του 1953, έχει ξεσπάσει στη Γαλλία μεγάλο απεργιακό κύμα και το Παρίσι έμεινε για μερικές μέρες χωρίς φως, νερό και τηλέφωνο. Στα τέλη Σεπτεμβρίου, στην Ιταλία, έχουν απεργήσει 6 εκατομμύρια εργάτες με αίτημα την αύξηση των μισθών και ημερομισθίων. Κανένας, φυσικά, ούτε στη Γάλλία, ούτε στην Ιταλία, σκέφτεται να «θέσει εκτός νόμου», τα κόμματα ή τις εργατικές συνομοσπονδίες που πρωτοστατούν στις απεργίες αυτές, ούτε να οργανώσει πρες κόνφερανς για να αναγγείλει συλλήψεις. Αλλά στην Ελλάδα βαραίνουν ακόμα τα γεγονότα του 1944-49 και επικρατεί το εκδικητικοί και έντρομο πνεύμα της αντεπανάστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου