ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΗΣ: Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΑΣΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στο 3^ο Μέρος, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, στη σελίδα 336, αναφέρει:

Στις εξαιρετικές περιπτώσεις, στις πολύ μεγάλες δουλειές, που χορεύουν τα δισεκατομμύρια, εκεί το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, παίρνει οργιαστικές διαστάσεις. Η πιο εντυπωσιακή ιστορία είναι το ξέσπασμα του πολέμου μεταξύ Ωνάση και Νιάρχου για τα διυλιστήρια και άλλες βιομηχανικές μονάδες (Μάρτιος 1969). Ο Ωνάσης είχε κάνει μια προσφορά επενδύσεως 400 εκ. δολαρίων, την οποία η Χούντα – με πρώτο βιολί τον Μακαρέζο – διατυμπάνισε στα πέρατα της οικουμένης σαν τη μεγαλύτερη οικονομική επιτυχία της Ελλάδας κατά την τελευταία δεκαετία. Πόσο συμφέρουσα για την Ελλάδα ήταν η επένδυση αυτό αποδείχθηκε σε λίγες εβδομάδες. Ο Σταύρος Νιάρχος, άλλος μεγιστάνας των θαλασσών και πρώην σύγγαμβρος του Ωνάση, μόλις πληροφορήθηκε τις προτάσεις του ανταγωνιστή του μυρίστηκε πλούσια λεία, έσπευσε στην Αθήνα και υπέβαλε προτάσεις για επενδύσεις 500 εκ. δολαρίων (δηλαδή 100 εκ. περισσότερα). Η Χούντα ταλαντεύτηκε για μερικές ημέρες, «μελέτησε» τις προσφορές και φάνηκε να καταλήγει στην απόφαση προτιμήσεως της προσφοράς του Ωνάση… Στις λεπτομέρειες η χαριστική ενέργεια της Χούντας προς Ωνάση ήταν πολύ μεγαλύτερη από 100 εκ. δολάρια. Για να προμηθεύσει στην Ελλάδα αργό πετρέλαιο, ο Νιάρχος πρόσφερε 11,80 δολάρια κατά τόνο. Η προσφορά του Ωνάση ήταν 14 δολάρια. Απώλεια για το ελληνικό δημόσιο σε μια δεκαετία 150 εκ. δολάρια. Η διαφορά για τη μεταφορά πετρελαίων, εξάλλου, άφηνε άνοιγμα, μεταξύ των δύο προσφορών, σε βάρος πάλι του ελληνικού Δημοσίου, για το ίδιο χρονικό διάστημα, 250 εκ. δολάρια (για την περίπτωση που θα διατηρηθεί το κλείσιμο του Σουέζ).